Tuesday, April 15, 2008

Three weeks

Hoe gaat het nou met Li Jen? Hoe overleeft die nu zonder Lai Tjong, drie maanden lang? Moest dat nu vijf of zes jaar geleden geweest zijn, dan zou dit een verschrikkelijke periode zijn. Zowel voor mij als voor Lai Tjong.

We hebben deze beslissing uiteraard samen genomen en besloten dat dit een goede stap is voor ons beiden. Het zou natuurlijk fijner geweest zijn als we samen in Korea zouden zitten, wat ook oorspronkelijk het plan zou geweest zijn moest de US niet doorgaan.

Het gaat goed met ons. We bellen elke dag en dankzij de wondere wereld van de modern telecommunicatie zijn de afstanden zeer klein geworden: email, gsm, skype,... het kost bovendien ook geen bal meer. Lai Tjong heeft het druk: les volgen, studeren, socializen met klas- en kotgenoten,… Mijn werk hier is momenteel een beetje crazy, met late avonden in the office als gevolg. Dus de tijd vliegt snel voorbij. De eerste drie weken zijn bijna om. Drie maanden zullen sneller voorbij zijn dan we denken.

Wilde beesten

Het afgelopen weekend is het nogal warm geweest, met temperaturen tegen de "mid eighties" (30°C). Ideaal om te gaan hiken in de hills om de ontsnappen aan de hitte in de vallei. Hebben we al verteld dat California een paradijs is voor hikers? Er is hier een overvloed aan National Parks, State Parks en County Parks. Deze keer is de keuze is gevallen op Rancho San Antonio, een vlakbij gelegen 3800 acres County Park aan de voet van de Santa Cruz Mountains welke de Silicon Valley omringen.

Aan de ingang van het park hangt een bordje dat de wandelaar waarschuwt voor mountain lions die hier in de mountains leven. De kans dat je er een tegen het lijf loopt is zeer klein, maar voor de zekerheid legt men toch gauw even uit hoe je een encounter met een mountain lion moet aanpakken. Mountain lions zijn niet de enige wilde beesten die hier rondhangen. Aan de begin van de hike werd ik al direct lastig gevallen door een paar bijen. Blijven stilstaan zegt men altijd als er eentje een landing maakt op je arm, been of nek. Een not-so-amusing ervaring uit mijn jeugd leert me dat ze toch steken, zelfs als je stilstaat. Nu ben ik niet allergisch voor bijensteken, maar met een angel in mijn kuit zou ik mijn hike wel naar de maan kunnen schieten. En jawel hoor, prik, recht in mijn been. Maar het beestje bleef rustig verder vliegen. Oef, het was maar een wesp...

Wat later hoorde ik geritsel in de bosjes. Poes poes? Nee, geen big cats maar een bende squirrels, druk aan het vechten voor territorium. Deze eekhoorns zijn nog wild, in tegenstelling tot hun supertamme fatte soortgenoten die rondhangen in de steden en zich te goed doen aan fastfood-restjes. Om de vijf botten is het trouwens oppassen om geen hagedissen te vertrappelen. Deze beestjes worden occasioneel ook gespot in home-sweet-home leuven, maar de jukkels hier zijn een pak groter en veel kleurrijker. By the way, Lai Tjong heeft de digicam meegepakt naar Korea, dus moet ik het stellen met de ingebouwde prutsVGAcamera in mijn gsm.

Bij het afdalen wordt de wandelaar beloond met een spectaculair zicht over de Silicon Valley. Vanuit de heuvel lijken de Intels, Googles, Apples,... Nationals totaal onbenullig en onbeduidend.

5 comments:

eltieke said...

pp, keiblij dat je ook bent beginnen schrijven. het lijkt alsof je het gewoon tegen mij aan het vertellen bent :). blijven schrijven, ik lees je verhaaltje ook graag :).

Anonymous said...

eindelijk het lang verwachte vervolg, hehe :-d
ik denk dat iedereen het wel graag leest.

-WK- said...
This comment has been removed by the author.
-WK- said...

'k Heb m'n reactie verwijderd... 'k Heb 't eindelijke gevonden :p

Anonymous said...

Hello. This post is likeable, and your blog is very interesting, congratulations :-). I will add in my blogroll =). If possible gives a last there on my blog, it is about the Estabilizador e Nobreak, I hope you enjoy. The address is http://estabilizador-e-nobreak.blogspot.com. A hug.