Terug in het appartement, in Mountain View, California, terug sinds een kleine 2 weken. Alles lijkt hetzelfde, maar veel is veranderd sinds we naar hier zijn verhuisd, twee jaar terug. Zoals vroeger schrijf ik meestal in de nachten, als de nacht hier valt en het terug ochtend is in België. Soms lijkt het alsof ik op verschillende plaatsen tegelijkertijd op deze wereld leef, om nog maar te zwijgen dat het nog maar avond is in Korea.
Vandaag ben ik Brüno gaan kijken. Het was weer een tijdje geleden dat LJ en ik nog samen naar de film zijn geweest, iets dat we wel vaker deden toen we vroeger nog in België woonden. Resultaat is een boeiende discussie over de film, weer nieuwe inzichten en hopelijk nieuwe ideeën die ons in het leven verder helpen. Eigenlijk hebben we dit wel vaker moeten doen, maar het is er nooit van gekomen, door praktische omstandigheden.
Om dan maar meteen met de deur in huis te vallen, de reden van dit schrijven : deze film was gewoonweg brilliant ! of zal ik beter zeggen deze film VOND IK gewoonweg hilarisch brillliant !! Het kan misschien wel liggen aan mijn karakter om overenthousiast te zijn over alledaagse tot bijzondere dingen, waardoor ik altijd wel probeer het positieve te zien in alles wat niet zo positief of goed of zo brilliant lijkt; het kan ook liggen aan mijn gebrek aan een neutraal beoordelingsvermogen omdat ik de vorige film 'Borat' al zo goed vond; het kan ook gewoon liggen aan mijn gebrek aan goede smaak... Maar ziehier toch mijn ongezouten mening over bovenvernoemde film.
Wat voor sommigen een wansmakelijke tot aanstotelijk aannemende manier van humor wordt aanzien, is voor mij een brilliante manier om de problemen en stereotypen in de hedendaagse - zij het vooral Amerikaanse - maatschappij aan te kaarten. Sacha Baron Cohen is een genie - zowel letterlijk als figuurlijk met ballen - die door zodanig absurde situaties te creëren, reacties uitlokt van de 'modale' dagdagelijkse mens. Mensen zoals jij en ik. Eigenlijk zijn de situaties - als je het vanop afstand bekijkt - bijna zo absurd dat je je kan afvragen of ze niet te geënsceneerd zijn om waar te zijn, maar doordat mensen hierop reageren omdat ze geloven dat het 'echt' is, kan je je bijna afvragen hoe het komt dat mensen zo 'serieus' reageren. Is het niet een aanklacht op onze maatschappij, hoe zot deze soms is doorgedraaid dat normale mensen dergelijke 'absurde' situaties als 'waar' aannemen? Is zijn film niet een aanklacht op de maatschappij, door iets te creëren dat net boven de grens van wat 'aanvaardbaar' reëel wordt geacht, waardoor men denkt dat het reëel is? Eigenlijk zijn de situaties soms zodanig absurd, dat je je begint af te vragen hoe mensen eigenlijk dit echt kunnen aanvaarden als reëel, misschien omdat je tegenwoordig de meest schokerende dingen tegenkomt in het nieuws, media en misschien zelfs in ons dagelijkse leven tegenkomt - of is dat misschien alleen hier in the US?
Echtheid. De zoektocht naar echtheid. Het enige wat echt is in deze film, zijn de reacties van de mensen op deze absurde situaties die hij geënsceneerd heeft. Reacties die misschien wijzelf ook zullen hebben bij het zelf meemaken ervan. Toch vraag ik me af, de manier waarop wij als mensen reageren op bepaalde situaties, is dat niet maatschappelijk bepaald? Zijn wij mensen zo maatschappelijk geconditioneerd, dat we zelfs geen vat meer hebben op een eerlijke reactie die puur vanuit ons eigen overtuiging uitgaat, eerder dan wat maatschappelijk geconditioneerd is door een bepaalde groep in de samenleving? Het meest frappante voorbeeld in de film vind ik toch de scenes waarin Brüno naar een 'gay convertor' gaat om zichzelf helemaal hetero te laten maken, door zogenaamd Jezus in zijn ziel te laten. Wie gelooft nu in hemelsnaam, eerlijk gezegd in deze tijden, dat homoseksueel zijn een soort afwijking is die je kan genezen? Niemand toch, of toch? Toch niet door Jezus in je ziel toe te laten? Nog frappanter is de reactie van de 'gay convertor' te zien - die met hart en ziel probeert te geloven in zijn eigen 'niet gay zijn' of is dit ook al in scene gezet - op de rechtoe rechtane provocerende vraag van Brüno "Are you seducing me?"en de onschuldige ziel te complimenteren over zijn 'blow job lips'. Je lacht je een deuk of je zou bijna medelijden krijgen met die brave gast omdat zijn verrekkende ooghoeken verraden wat hij al heel zijn leven heeft proberen te onderdrukken en als een zonde ziet : gay te zijn.
Moeten we Brüno hiervoor afschieten, zijn provocerende houding waardoor mensen van hun stuk geraken? Ik denk het niet. We mogen blij zijn dat er nog artiesten als Sasha Baron Cohen zijn, die op een ietwat controversiële - op het eerste zicht wat luchtige - manier de meest stereotype reacties op alles wat niet 'normaal' gevonden wordt in onze maatschappij probeert aan te kaarten. Doordat Brüno zo extreem en tegelijkertijd ook rechtoe rechtaan provoceert, laat hij de ware aard van de mensheid zien, zoals deze geconditioneerd is geraakt.
Maar tegelijkertijd, zou je ook kunnen stellen, hoe komt het dan dat mensen zo serieus reageren op bijna absurde situaties die zo goed als 'abnormaal' zijn? Is men in deze hedendaagse - Amerikaanse of gewoon algemene - samenleving al zo ver gevorderd dat men het verschil al niet meer ziet tussen wat 'normaal' en 'abnormaal' geënsceneerd is? Zijn we al zoveel 'abnormaliteit' gewoon door de tv, nieuws en media dat we Brüno's cases als 'werkelijk' aanzien? Eigenlijk ligt wat Brüno voorschotelt al heel dicht bij de 'absurde' realiteit waarin we leven... Misschien nog niet in ieders leven maar al wel bestaande in bepaalde levenssferen.
Ik vraag me af waar heel deze redenering van mij naartoe leidt. Zoektocht naar de essentie van het leven? Neen, denk het niet echt. Zo diepzinnig raakt de film nog niet... Of wel? Zijn film eindigt wel zo, Brüno die - aanvankelijk op zoek gaat naar faam en glorie in Fantastisch Hollywood - uiteindelijk faam en glorie verwerft op het moment dat hij er niet op zoek naar is, maar zijn liefde uit voor zijn seutige bijna schoothond-assistent Lutz in bijzijn van honderden 'Anti-gay' fans... Gedurfd, provocerend, brilliant :-)... gevaarlijk.
Zelf heb ik nog niet zoveel gelezen over Sasha Baron Cohen... ik weet wel dat hij Joodse roots heeft en dat hij getrouwd is en zelfs met kindje of kindjes - verbeter me als ik het fout heb, heb het niet meer opgezocht maar doet er niet toe - zijn vrouw moet toch ongelooflijk dapper zijn om met hem in zee te gaan en in hem te geloven, want hij zal waarschijnlijk al doodsbedreigingen hebben gekregen vanwegen zijn provocerende houdingen. Zijn vrouw moet toch ongelooflijk trots zijn.
Denk niet dat hij provoceert, gewoon voor de fun en om te schokeren en achteraf om er een goede portie over te lachen, maar weldegelijk omdat hij als artiest, acteur, filmmaker, producer en vooral als mens zich toch vragen stelt en bekommerd is over hoe de hedendaagse maatschappij aan het evolueren is. Hoe wij als mens geconditioneerd zijn in onze reacties op alles wat niet 'normaal' is en toch 'abnormale' situaties als 'werkelijk' kunnen aanvaarden. Zijn we allemaal niet een beetje hypocriet en niet in staat om de waarheid gewoon te vertellen zoals het staat?
Denk wel, dat hij weldegelijk op voorhand zorgvuldig iedere situatie zou moeten bestudeerd hebben, welke reacties hij mogelijk zou kunnen verwachten en bij momenten toch ook wel oprecht naar verzoening streeft, door bijvoorbeeld een absurd belachelijke 'vredeslied' te zingen in het bijzijn van Palestijnse en Joodse vertegenwoordigers, al is het maar om hen te verzoenen in hun gezamenlijke eenswording over het feit dat 'hummus' geen politieke organisatie is maar voedsel; al is het maar hen te verzoenen in hun gezamenlijke eenswording dat Brüno's vredeslied en lyrieken quasi belachelijk zijn. Wie is er nu belachelijk? Brüno of de Palestijnen en Joden die vechten om... ja... om wat eigenlijk? Iets zinvols?
Denk wel, dat Sasha Baron Cohen ook wel bij momenten beseft, dat hij zijn leven riskeert wanneer hij reacties uitlokt die hij niet kan inschatten, zoals zijn provocerende klederdracht in het Midden-Oosten en zijn bezoek aan een 'terrorist' om zich te laten gijselen door Osama te beledigen. Op een of andere manier, blijft hij misschien toch wel beschermd in zijn leven, doordat zijn abnormaal gedrag op bepaalde situaties het 'normale' gedrag overstijgt, waardoor mensen als reactie zich na een tijd misschien toch niet gaan gedragen zoals ze zich normaal zouden gedragen... Ik vraag het me af...
Kan hierover nog uren en uren leutelen, als ik dat al misschien niet aan het doen ben; maar Brüno is een goede film voor mensen die houden van wansmakelijke humor, maar ook voor mensen die een goede portie van relativering hebben, zonder onverschillig te zijn.
Wil hierbij niet zeggen dat ik anders zou reageren dan de mensen in de film, hoe zou ik dit durven beweren, maar ik weet dat ik wel open sta voor heel wat absurde situaties in het leven. Zeker als het terug op de essentie komt waar ieder mens op zoek naar is : de essentie van het leven en om te leven. Is dit nog altijd de stereotype gedachte van 'liefde' en 'voortplanting'? Of ben ik weer te kortzichtig bezig?
Eerlijk gezegd, zoals iedereen wel een beetje ben ik zelf terug op zoek naar de essentie van het leven, of misschien is het weer een bezigheidstherapie van iemand die teveel tijd heeft om na te denken - waarschijnlijk wel - en al meer dan een jaar zonder werk zit - zij het niet voor lang meer. In alle eerlijkheid moet ik ook toegeven dat ik zelf ook niet altijd volg wat ik zelf schrijf of geloof. Een mens heeft het immers het meest moeilijkst om bepaalde bepaalde levensvisies op zichzelf toe te passen... Maar daar begint nochtans de verbetering van de wereld, niet?
Ook IK ben iemand die zich laat leiden soms door stereotype meningen, verwachtingen... we leven immers in een maatschappij die zonder bepaalde regels een totale chaos zou zijn. Maar die regels laten soms niet toe, eerlijk te zijn naar elkaar toe, zonder elkaar te kwetsen. Toch geloof ik dat als iedereen - al is het weer superidealistisch van mij om dit te geloven - het werkelijk goede voorheeft met elkaar in zijn kleine kring van leven, dat het leven er al een stuk beter zal uitzien voor iedereen, en een stuk gelukkiger. Neen, het leven dat enkel geluk is, daar geloof ik ook niet in, want geluk is er maar als je ook ongeluk ervaart. Anders heb je geen vergelijkingspunt. Het gras kan alleen maar vergeleken worden, als het ergens anders ook groener is, maar tegelijkertijd moet je ook weten dat het groenere gras ooit terug gewoon groen wordt.
Neen, ik ben geen profeet of zelfverbeteraar, noch ben ik een therapeut of zelfanalyst. Zelf zit ik nog vol fouten - ik ben en blijf maar een mens. Meer nog, ik ben en blijf maar een vrouw. Een vrouw die vandaag weer heeft ontdekt dat ze eigenlijk toch teveel kleren heeft en ineens afvraagt waarom ze eigenlijk 10 stuks min of meer dezelfde zwarte t-shirts heeft... Ooit gekocht in een opwelling zeker? Of gewoon verzameld met de jaren omdat ze het niet over haar hart kreeg om de oude versletene weg te gooien? Of misschien toch teveel zichzelf omringd met alles dat superflue is om niet na te denken over wat de essentie is van het leven of gewoon wat de meesten toch vaak wel herkennen - althans vrouwen onder ons - shoppen om daarna gelukkiger te voelen? Shoppen om dingen die niet compleet zijn te verbergen?
Neen, ook ik trap in de valkuil van al het superflue en de valkuil van de aanlokkelijke consumptie, in de waan van een tijdelijk geluk. Maar ik beloof plechtig vanaf nu wat beter op mijn stappen proberen te letten en hieraan te weerstaan. Het is toch moeilijker hier in de USandA, want alles is hier voorhanden. Kan niets garanderen, maar een mens leert uit zijn fouten. Want ik ben toch maar een mens. Ik ben toch maar een vrouw die net als alle anderen op zoek is naar betekenis in dit leven van me. Misschien tijd om voor Sasha Baron Cohen na zijn homo-perikelen eens in de huid van de stereotype vrouw te kruipen. Vraag me af hoe hoe de helft van de wereld, feministen incluis, hierop gaan reageren... Hopelijk met dezelfde relativeringsvermogen als op de vorige films. Hoewel... zijn wij vrouwen niet gevoeliger en rapper op onze tenen getrapt? Ik vraag het me af... of geef ik ons eigen geslacht al op voorhand te weinig krediet omwille van mijn stereotype denken... Laat het me weten als je het er niet mee eens over bent. Ik sta open voor alle reacties. Of geen ;p.
