Terug in Korea sinds donderdagnamiddag... Heb sindsdien eigenlijk geen mensen meer gezien, buiten LJ natuurlijk :)... Heb heel de ervaring van mijn 3 maanden in Korea laten bezinken, eigenlijk is dit proces nog steeds bezig...
3 maanden Korea hebben mij goed gedaan, mijzelf leren ontdekken opnieuw en mijn eigen grenzen leren verleggen. Soms tot mijn eigen verbazing toe. Ik hoop die goede spirit hier te kunnen blijven houden, aangezien ik weer een rustige periode tegemoet ga, zonder 'fysiek' contact met mensen, met vrienden...
Heb ontdekt, dat ik eigenlijk een heel sociaal persoon ben. Eigenlijk is dit niet echt een ontdekking, ik wist dit allang, maar eigenlijk was dit toch wel de belangrijkste struggle voor mij hier in de USA. Dat ik redelijk geïsoleerd leefde, bij gebrek aan een dagelijks leven, zoals iedere dag les volgen, een dagelijkse routine waarin mensen voorkomen. In plaats daarvan was ik blij dat ik een tot twee keer per week 3 uur avondles had en nog enkele rare mensen op de tram tegenkwam, vaak ex-gedetineerden, hahaha...
Hmmm... ik ga het nu proberen anders aan te pakken hier. Ben al goed begonnen. Donderdagnamiddag nadat we terug zijn gekeerd, direct een duik gepakt in het zwembad van ons complex en in jacuzzi gezeten... en gisteren gaan inline-skaten, fietsen en in de avond nog eens gaan zwemmen. Ik moet gewoon bezig blijven. Want ik wil niemand missen...
Gisteren een aantal dierbare vrienden uit België gesproken... De basis van mijn bestaan in België. De reden waarom ik gelukkig was in België, samen met mijn dierbare familie. Zelfs al zien we elkaar niet zo vaak meer, de band is er nog steeds, omwille van de jaren die we samen hebben doorgemaakt, omwille van de veranderingen die we hebben doorgemaakt, samen... Vrienden voor het leven. Geen twijfel meer mogelijk. Ik mis ze. Maar ze zijn er.
En nu, de nieuwe vriendschappen dan? Gisteren heb ik een Koreaanse vriend in Seoul opgebeld, omdat ik nog niets van me had laten horen sinds ik terug was... Een unieke persoon uit duizend. De connectie was er. De band was er, want ik was toch bang, dat het allemaal 'shallow' was geweest. Integendeel. Toch beetje traantjes aan het einde van het gesprek, dat ik hem ging missen, alsook de andere mensen die ik daar heb ontmoet in Seoul. LJ heeft me maar getroost... hij weet hoe ik ben. Volgens LJ zou hij perfect in ons 'bende' van vrienden uit België passen, beetje excentriek bij momenten en heel.. ja... heel open en spontaan en impulsief... Absoluut niet-Koreaans. Sang-yul is zijn naam. Uniek. En zo nog een paar van deze....
Ondertussen proberen contact te blijven houden met een paar Japanse vriendinnen en een of twee uitwisselingsstudenten uit Europa...
Ja, het is tijd, om afscheid te nemen, los te laten en te geloven dat mensen op hun weg af en toe aan elkaar blijven denken, de blije momenten die ze samen gedeeld hebben. Vriendschap kan er maar zijn, als je op die manier in elkaar gelooft, niet? Anders lijkt alles zo maar te vervliegen in het niets....
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment