A car called LT

Hoe kan je overleven in Amerika zonder wagen? Perfect mogelijk! We doen bijna alles met de fiets. Het weer is hier altijd goed (het heeft hier al meer dan vijf maanden niet meer geregend). De afstanden zijn hier wel allemaal een pak groter. De dichtstbijzijnde deftige supermarkt ligt op 25 minuten afstand. Je wordt wel raar bekeken als je fietst, zeker als je rondcrosst met een iets alternatievere fiets zoals een vouwfiets. En bij de meeste collega's op het werk worden de wenkbrauwen spontaan gefronst als ik vertel dat we nog geen auto hebben. Of je krijgt commentaar zoals they are from Europe ... Als de afstanden wat groter zijn nemen we de bus/tram/trein. Of we huren een wagen als we nog verder weg willen. En als we dan een wagen gehuurd hebben, dan beginnen we meestal als zotten te hamsteren.

Enfin, na tien maanden hebben we uiteindelijk besloten om vooruit te gaan. Het is toch wel handiger om een auto te hebben en mobiel te zijn. En wie weet waar we in de toekomst terecht gaan komen, niets is zeker... Het was in ieder geval zeker de moeite waard geweest om te wachten tot nu want rond deze periode van het jaar smijten de car dealers met kortingen. De aanschaf zelf was een fluitje van een cent en op 1-2-3 geregeld. Vrijdagavond na het werk naar de car dealer. Over de prijs moest niet meer onderhandeld worden, dat was al gebeurd via email. Testdrive. Wagen inspecteren. Papieren tekenen. Terug naar huis, autoverzekering aanschaffen via internet. Volgende ochtend met een cheque terug naar de dealer. Klaar. Op minder dan 24h tijd reed ik weg met de auto. Nog nooit zo snel een wagen gekocht.

Het is uiteindelijk een Chevrolet geworden. Bij een Chevy denken de meesten spontaan aan die grote bakken van de jaren 50 en 60.


Maar jullie weten allemaal dat LT en ik een voorkeur hebben voor de kleinste en gezelligste wagens. Dus hebben we de zo kleinst mogelijke Chevy gepakt, althans naar Amerikaanse normen, want deze wagen is echt een pak groter dan onze oude Ford Fiesta. En jawel hoor, LT was heel tevreden met de naam van de wagen. Een wagen is voor mij geen tweede vrouw, maar in dit geval wel een tweede LT. Dezelfde dag nog zou Lai Tjong voor het eerst sinds acht jaar terug acher het stuur zitten.


Garlic festival

Inderdaad, hoe bedenken ze het? Een festival gewijd aan look. Er is hier een stad in de buurt (Gilroy) dat bekend staat voor zijn lookplantages. Een keer per jaar wordt hier een festival georganizeerd om de look te vereren. Het was enorm druk toen we daar aankwamen. Er waren verschillende podia waar muziek werd gespeeld maar de nadruk lag duidelijk op de massa's eetkraampjes aan de kant waar garlic food geserveerd werd. Look is geweldig en we hebben ons daar tegoed gedaan aan lookfrieten, lookloempia's, lookijscreme (!), gegrilde lookmaiskolven,...



Met heimwei verlang ik plots naar de nachtelijke vettige kebabs met looksaus van de Oude Markt in Leuven...