De hemel kleurt helderblauw en de ochtendzon is net mijn balkon gepasseerd. De laatste tijd is het hier toch wat frisser aan het worden : overdag rond 13 à 14°C en in de nacht al wat dichter tegen het vriespunt.
We hebben de meeste van onze winterkleren in België achtergelaten, omdat ik niet wist dat het hier in de winter ook wat kouder kon zijn. Ik mis vooral mijn langere langs binnen gevoerde leren jas, een jas waar ik al jaren lang op zoek naar was en die ik eindelijk vorig jaar tegenkwam ergens in een winkel in Antwerpen. Ben redelijk kieskeurig wat kleren betreft, meestal gaat de fut eruit om te winkelen, omdat er teveel keuze is. Heb niet het geduld om te winkelen voor mezelf, maar winkelen voor andere mensen vind ik dan wel plezanter. Maar dit weekend, was het toch verplicht winkelen-weekend vooral voor warmere kleren.
Zaterdag (08/12/07) een dagpas gekocht richting Westfield Valley Fair, waar we vorige keer enkel met een broodmachine zijn teruggekomen. Li Jen ging kijken voor een winterjas en ik voor extra truien. Li Jen heeft de jas die hij op eerste zicht wel zag zitten, toch maar laten liggen, omdat het gewoon een anderskleurige versie was van degene die hij al aan had. En ik heb twee wollen vesten op de kop getikt die ieder 50$ in afslag waren :-), en dit op 2 weken na het begin van de solden hier. Tussendoor een pizza gegeten en ik een bubble tea gedronken, een smaak gekozen (blueberries) die ik niet in Mountain View's Tapioca Express kon drinken. Ah ja, mijn doel hier is alle smaken bubble tea uit te proberen ! Onlangs heb ik ergens anders een papaya bubble tea gedronken, omdat Samuel zei dat deze smaak voor hem de max was... Mijn favoriet blijft toch bij de zuurdere fruitsmaken (lychee, green apple, grape, passion fruit, pineapple) en MANGO & TARO natuurlijk :-)).
Tegen de avond vanuit Valley Fair de bus gepakt richting San Antonio om daar onze gewone boodschappen te doen. De busrit duurt normaal iets meer dan een uur, maar tijd vloog omdat er weer interessante mensen op de bus zaten. We zaten helemaal achteraan de bus en waren in het Nederlands tegen elkaar bezig, want geen 'kat' hier die op de bus Nederlands zou verstaan, dachten we... Rechts van ons zat een jonge, redelijke alternatieve gast met krullerig lang haar, naar muziek te luisteren uit zijn koptelefoon. Zag er geen Amerikaan uit. Beetje later stapten twee andere jonge gasten op en begonnen met hem een gesprek aan te knopen, alsook met ons. Bleken alledrie de gasten op De Anza College te studeren. Een Iraniër die al heel zijn leven in California woonde en momenteel in San José verbleef - studeerde electronic engineering (zoals Li Jen). De tweede gast was een Indiër, die een beetje van overal in de States kwam : Chicago, New Jersey, Minnesota en nu San José. En de kerel met zijn koptelefoon bleek half Joods langs vaders kant te zijn, en half Nederlands langs moeders kant. SLIK ! Toen wij vertelden dat wij van België waren, begon hij in het Nederlands tegen ons en wilde het nog lukken dat hij 9 jaar in Rotterdam heeft gewoond, mijn geboortestad ! Wereld is klein. Hij komt van een 'dorp' dichtbij Tel-Aviv en uiteraard werd er ook even gesproken over de politieke toestand daar. Komt erop neer dat veel mensen ter plaatse - zowel Palestijnen als Joden - tegen de oorlog zijn die zo breed in de pers wordt uitgesmeerd, maar dat er eigenlijk op lokaal vlak niet veel tegen kan gedaan worden. Hij was eerder een pacifist, wat dat betrof. Wonen in Israël is niet zo gevaarlijk, zolang men maar binnen zijn eigen gebied blijft. Hij studeerde 'muziek' en wilde daarna terug naar Nederland gaan. Daarop hebben wij nog even de politieke situatie in België uitgelegd (uitgelachen), want het is toch ongelooflijk belachelijk, dat een klein land als België toch zo'n grote politieke crisis kan meemaken. Alleszins toch zeker als je dit op wereldvlak vergelijkt.
Het was een aangenaam gesprek met alledrie de gasten en bij het afstappen nam de half Jood-Nederlander met een oer-Hollandse 'Doeg' afscheid van ons ;-). Doei !!
Zo een ganse dag winkelen was toch wel vermoeiend, zeker als je voortdurend met openbaar vervoer moet reizen en alles zo ver van elkaar ligt. Ondertussen went het wel, maar we gaan binnenkort toch wel ons theoretisch examen eens afleggen en een Californisch rijbewijs halen. Of we dan nog een auto gaan kopen, is een andere vraag. Misschien zullen we er even mee wachten en gewoon een auto huren voor het weekend...
Zondag (09/12/07) was voor ons dan ook een aangename verademing toen we ons 'fietsken' pakten om richting de baai te fietsen. Het is de eerste keer sinds ons verhuis naar de States dat we een beetje ongerepte 'natuur' hebben gezien. 'Ongerept' is veel gezegd, want uiteindelijk was de route toch redelijk goed aangelegd. Maar toch, een keer in een omgeving zijn zonder gebouwen en asfalt wegen doet toch wel goed. Li Jen en ik kunnen toch wel echt genieten van zo'n dagje zon en groen. Zondag was bovendien de ideale fietsdag onder een heldere hemel en aangenaam zachte najaarszon.
Wij wonen in the Whisman Area van Mountain View, een driehoekje gevormd door de highways 101, 237 en 85 : op een 25-minuten wandelafstand van downtown Mountain View en dicht bij een van de ingangen van Stevens Creek Trail. Via Creekside Park leidt een verhoogd fiets-/wandelpad ons eerst langs het terrein van NASA Ames, een van de onderzoekscentra van de NASA. Het indrukwekkend koepelgebouw en de gigantische uitlaat van het hoofdgebouw daar, voedt onze verbeelding van allerlei 'vliegmachines'.Op het einde van het pad is het begin van de prachtige baai-omgeving in zicht : moerasachtige vegetatie, vogels en water.
No comments:
Post a Comment