Week 10 - 11 : Hundred pounds of flower

Laatste tijd niet veel tijd kunnen maken om veel in de blog te schrijven. Geschreven, dat wel, veel in mails en in de vorm van huiswerk voor mijn avondlessen. Geloof het of niet, maar ik heb het toch druk gehad. Vandaag naar mijn voorlaatste avondles Koreaans van het kwartaal gegaan. Volgende week is het niet echt les maar zullen we met 2 klassen uit eten gaan in een Koreaans restaurant met de bedoeling in het Koreaans eten te bestellen. En volgende week zaterdag zullen we een korte presentatie houden voor de ganse school als een soort van 'eindevaluatie'. Mijn eerste kwartaal avondles zit er dus bijna op. Voor de volgende 10 weken les vanaf januari wordt het weer 300$ dokken. Zit er wel dik in dat ik toch nog een kwartaal ga blijven volgen... Alleen nog aan het nadenken hoe ik dat ga regelen met het vervoer. Laatste tijd is de weg heen en terug nogal eenzaam. De Indiër van mijn klas met zijn sjieke bakkie komt tegenwoordig niet meer en dus probeer ik na de les gedurende de nog resterende 20 minuten te spurten naar de tram omdat ik anders anderhalve uur in niemandsland in de kou moet wachten. Gevolg is dat ik vaak maagpijn krijg van me zo te haasten.
Heb niet zo lang geleden gezegd dat ik eens een nieuwe route richting school ging proberen, omdat die parkingroute me toch te donker en eenzaam was, maar wat blijkt dat ik bij oude gewoonten blijf. Na ons bezoekje LA, heb ik echt wel het gevoel dat SF Bay Area super safe is ;-).

Over oude gewoonten gesproken, ben laatste tijd weer veel 's nachts wakker, hoewel ik vorige week een normaal ritme had. Momenteel op het brood aan het wachten, dat normaal binnen een half uurtje uit de oven zal komen.

Vorige week was een goeie oude vriend van mij, Samuel, langsgekomen. Hij is een expat IT'er die in North Carolina zit en hij was voor een week werk in Sunnyvale. We kennen elkaar als sinds baby-tijd, althans ikke als baby en hij als peuter. Mijn familie woonde toen nog in Nederland en we gingen vaak bij een gemeenschappelijke vriend van ons (met wie ik jammer genoeg alle contact heb verloren) spelen. Eigenlijk herinner ik me niet meer zoveel van die tijd, mijn geheugen gaat maar terug tot toen ik een jaar of 4 was.
Het deed echt deugd om terug met iemand af te spreken na zo lang fysieke 'isolatie'. We hebben in de middag afgesproken en hebben geluncht in the 'Secret Garden'.... Drie keer raden wat voor een restaurant dat zou zijn? Klinkt een beetje Indisch of Kama Sutra-achtig, ..... maar het was Koreaans! Een collega van hem heeft dit restaurant zeer aanbevolen en blijkbaar was Sam hier in die week al 2x geweest. En gelijk had hij : het menu is heel gevarieerd en je krijgt bij het hoofdgerecht wel een stuk of 8 ongelooflijk lekkere bijgerechten. Sam heeft een 'samgyetang' besteld en ik een veggie 'dubu jjigae'. Alsof dat nog niet genoeg was daarenboven nog een extra plateau super lekker geroerbakte baby-inktvis / octopusjes. Buikje rond en vol gegeten, vroegen we ons af of we niet tot na de avond gingen rondkomen wat eten betreft...

Omdat hij een auto had, voerde hij me naar plekken waar ik tot nog toe nog niet ben geweest met Li Jen. Eigenlijk beetje shame shame on us, omdat we hier nu tenslotte al bijna 3 maand wonen en nog de omgeving nog niet helemaal uitgekamd hebben. Maar dat maakt het leven weer een stuk boeiender, om elke keer nieuwe dingen te ontdekken.
Hij heeft me nog meegenomen naar een aantal warenhuizen waar ik het bestaan niet van afwist, zoals Fry's : het paradijs voor de 'die hard' liefhebbers van alles wat met elektro, audio en video te maken heeft. Ik heb daar toch wel mooi een strijkijzer gekocht in plaats van een 52" LCD HDTV-scherm van 2500$. Omdat hij het een beetje zielig vond voor ons om altijd alles met de fiets of openbaar vervoer te sleuren, heeft hij voorgesteld om met zijn wagen 'serieus' te gaan winkelen. Met mij is hij naar een Koreaanse en dan naar een Chinese supermarkt in de buurt gereden, waar ze een heel afdeling hebben van verse LEVENDE vissen, kreeften, krabben tot zelfs levende zeeëgels en de in onze Aziatischee eetcultuur fel begeerde 'abalones' of 'bao yu'. Van dat laatste kan ik nog altijd niet begrijpen waarom die zo fel begeerd zijn, want ik lust ze eigenlijk niet zo echt.
Een beetje overdonderd door deze plotse vrijheid van even een auto bij de hand te hebben, wist ik niet zo goed wat te kopen, maar Samuel heeft heel goed zijn best gedaan om mij met menig producten te verleiden ;-)). Uiteindelijk zijn de belangrijkste aankopen een zak van 20 pond bruine rijst en gemengde rijst, 4 pakken diepvries 'taro'-stoombroodjes, 3 pakken verschillende soorten instant zwarte-sesam dessert, een pak zwarte 'tapioca pearls' en soba noodles.
Tegen de avond vergezelde Li Jen ons voordat we WEER gingen eten en zijn we naar de Costco gereden. We kwamen daar terug met wel 100 POND aan bloem !! Hier kom ik zeker enkele maanden mee toe :-). 't Was wel lachen met de mannen zo zeulen met joekels van zakken.

En natuurlijk zijn we terug gaan eten tegen de avond, al hadden Sam en ik ons buik nog half vol van de middag. Maar we konden Li Jen toch moeilijk al dat lekkers ontzeggen. Terug naar de Secret Garden, waar we één grote pot maaltijdsoep bestelden, oesters in een krokant jasje en warme kimchi met tofu. Het was heel gezellig en natuurlijk weer veel te veel eten.

Ook al hadden we ons vol gegeten, Sam had beloofd ons mee te nemen naar een plek waar ze lekkere mango-desserts maken, MANGO = YUMMIE en bij deze ook zo gebeurd. Ik weet niet zo goed meer waarover we aan het praten waren - want iedereen was nog high van het avondeten - maar we hebben heel wat afgelachen :-). Het resultaat was dat ik mijn eigen dessert op had en nog eens de helft van Li Jen en Sam omdat de jongens niet meer konden. Als het op nagerechten komt : YEAH, I am the Queen of Desserts !!