Terug in the USA II

Het is weer nacht. Weekend is eigenlijk voorbij, maar ik verleng het een beetje door wat langer op te blijven. Na mijn laatste blog-entry van vorige week, ben ik eigenlijk terug gaan slapen na mijn smoothie, bovendien ook nog na een portie organische tortillachips. Supergezond zou ik zeggen....Mijn record 16 uren slaap heb ik toen dan verlengd met een extra 9 uren tot een 4.30u volgende ochtend - om wat mails te schrijven en te eten - om dan een uur later terug in mijn bed te kruipen tot een uur of 8.30u - dezelfde ochtend weliswaar ;-). Ik had toen quasi gans donderdag 20 maart 2008 overgeslagen. Ondertussen is mijn jetlag en slaaptekort van België allang opgelost, alleen voel ik me bij momenten een beetje gedesoriënteerd bij het tellen van de tijden : moest ik nu 8u optellen of aftrekken voor België?

Morgen moeten we naar de dokter, wees gerust, niet omdat we ziek zijn, maar omdat we voor onze Green Card procedure een medische screening moeten doen. Voorbije vrijdag hebben we onze eerste screening gehad, waarbij we meteen 3 prikjes in de armen kregen : de eerste voor een TBC-test, de tweede voor bloed te laten trekken, de derde voor tetanus. Morgen krijgen we de resultaten van ons bloedonderzoek en wordt onze TBC-test bekeken. Hopelijk ontdekken ze geen rare dingen in ons bloed. Waarschijnlijk krijg ik nog een extra prik tegen Rhubella... BWEEEEK... Ik mag dan bij momenten een dappere dame wezen, maar als er een ding is waar ik niet tegen kan, dan zijn het wel kleine puntvormige pijntjes en bloed. Een stoot tegen mijn kop, een blauwe kets en zo, daar kan ik nog tegen, maar geen naalden. Bweeek. Li Jen zijn hand heeft vrijdag eigenlijk meer afgezien dan mijn arm. Ik heb zijn aders quasi fijn geknepen ;-).

Voorbije weekend was heel fijn geweest. We hebben zaterdag afgesproken met een oude bekende uit België : Dann, die bij mij in de klas Japans heeft gezeten aan het CLT in Leuven. Eigenlijk best wel een grappig verhaal hoe ik hem heb leren kennen. Een 6-tal jaren geleden zat ik naast hem in de les, volgens mij was het misschien zelfs een van de eerste lessen, en ik vond toch wel dat hij heel erg op een bepaalde Amerikaanse soapster leek. Misschien was het weer tijd om de glazen van mijn bril te laten versterken, maar ik was eigenlijk bijna ervan overtuigd dat die Amerikaanse soapster Nederlands had geleerd om 'incognito' in België te vertoeven om weet ik veel om welke reden Japans ging studeren... Hehehe, mijn fantasie sloeg een beetje hol, zo ook mijn hart om naast een mogelijke 'beroemdheid' te zitten, dus kon ik niet veel meer uitbrengen dan de volgende woorden: "Ik kan er toch niets aan doen, maar jij lijkt echt wel heel erg op Joshua Jackson"... Voila, dat was de eerste zin die ik ooit tegen hem zei :-). Niet echt een fantastische eerste indruk zou ik zeggen...

Ondertussen zie ik het verschil al beter tussen Dann en Joshua Jackson - en ondertussen heb ik brilglazen van zodanige sterkte dat de kost hiervoor aftrekbaar is bij de mutualiteit - en ondertussen is het ook zovele jaren later... Dus deze zaterdag hebben Li Jen en ik met hem in San Francisco afgesproken onder een prachtige zon, dim sum, een lange wandeling door de stad, Japantown en afgesloten met Korean food. Onze indrukken : wat is de tijd toch snel voorbijgevlogen, het gaat niet goed met the USA, zo ook niet met politiek België, met Dann zijn spitsvondige opmerkingen over vanalles-en-nog-wat valt altijd wel te lachen al heeft hij geen ambities om stand-up comedian te worden... Ja, het was een hele fijne aangename en verrijkende dag geweest voor ons allen... En bij deze bevestig ik dat hij de eerste 'echte' Belg is met wie we hier in de States hebben afgesproken... Talking about social isolation....