Hmmm... MacGyver, voor degenen die dit nog niet wisten hier nogmaals een jeugdsentiment een beetje met rode wangen ontsluierd naast mijn vreemde pre-puberale passie voor onze Governor Arnie. Richard Dean Anderson - jarenlang door mij afgekort als 'RDA'... hahahaha een code die ik als enige begreep ;-)) - is de werkelijke naam van de acteur voor wie ik jarenlange bewondering had omwille van zijn inventieve oplossingen bij elk probleem. Een prachtig nektapijt zoals men toen in de jaren '80 had en ja!! ik verzamelde ook prentjes van deze kerel. Op jonge leeftijd was fictie van realiteit soms moeilijk te onderscheiden... totdat ik de echte wereld leerde kennen met echte jongens, maar dat is een ander verhaal.
Dus vanavond had ik de special van Mythbusters gemist, maar straks om 1h 's nachts spelen ze een heraflevering om de bekendste mythes van MacGyver te ontsluieren. Li Jen lacht mij nog altijd uit met mijn vroegere Arnie en RDA aanbidding, maar ik trek het me niet aan. Uiteindelijk heb ik hele fijne herinneringen aan de series gehad. Ha, bovendien herinner ik me nog dat MacGyver altijd op maandag op tv speelde toen ik nog in Merksem woonde. Toen was ons restaurants sluitingsdag op maandag en bovendien mijn vaders heilige tv-dag die hij dan jammer genoeg voor een uurtje moest afstaan aan zijn jonge tienerdochter. Mijn moeder heeft vaak de gemoederen tussen mij en mijn pa moeten bedaren omdat we om de afstandsbediening vochten als twee kleine kinderen... ahum ! Bij momenten moest mijn vader even stoom afblazen en toerde hij een blokje rond met de wagen. :-) de kleine aanhoudster wint !
Vandaag was het ook volledige maansverduistering zichtbaar voor Noord-Amerika en blijkbaar ook voor Europa (in de hele vroege ochtend). Hier was de eclips al bezig toen de maan iets voor 18h boven de horizon kwam. Ik was op dat moment onderweg naar de les en kon de maan vanuit de tram en vanaf mijn fietske bekijken. Naarmate ik dichter bij school kwam, werd de hap uit de maan groter en groter en de kleur van het resterend stukje licht warmer en warmer tot de totale eclips naderde. Altijd wel prachtig als je zoiets kan meemaken. Ongelooflijk vind ik het nog altijd, dat je de schaduw van de aarde op de maan kan zien voorbijschuiven. Jammer genoeg moest ik tegen 18.45h het klaslokaal binnen, een kwartiertje voordat de volledige maan volledig in schaduw zou liggen. Rond 19.50h hadden we 10 minuten pauze, dus kon ik nog heel rap kijken naar de maan en misschien zelfs een glimp van de volledige eclips opvangen, maar er waren op dat ogenblik wolken aan de hemel en ik kon de maan niet meer vinden :-(...Al bij al viel deze verduistering qua spektakel wel best mee. Mijn eerste en bovendien mooiste volledige maansverduistering die ik ooit heb meegemaakt, was toen ik net geen 12 jaar was (9 februari 1990). Ik herinner me die nog heel goed, omdat ik toen nog in Merksem woonde en heel de eclips volgde vanuit het raampje van mijn zolderkamertje - roost tapijt, groene wolkjes behangpapier met regenboogjes en hartjes, een papieren luchtballon van Snoopy als lamp. Het was een prachtige eclips waarbij de maan prachtig oranje-rood kleurde bij volledige verduistering en een heldere rand. Ik herinner me nog dat ik volledig verstomd stond over het fenomeen en natuurlijk wist ik toen al in welke volgorde maan-aarde-zon tegenover elkaar in rechte lijn lagen.
Dat was toevallig ook rond de periode dat ik redelijk wat kon lezen en geïnteresseerd raakte in astronomie - deels ook omdat mijn vader mij op mijn 6de verjaardag ooit een Reader's Digest encyclopedie gekocht had omdat hij dacht dat ik vanaf mijn eerste leerjaar ALLES al kon lezen... Yeah, I was an early scientist geek :-p. Dat was ook ongeveer de periode dat ik dacht om ooit astronaut te worden, hehe.
No comments:
Post a Comment