Vijgen na Pasen I : Pinnacles and donburi

Hehe, eindelijk een keertje tijd om wat te schrijven... Mijn manneke ligt ziek in bed (griep, daarover later meer) en ondertussen zijn er weer een aantal 'mijlpalen' gepasseerd waarbij ik even ben blijven stilstaan om na te denken. Er is ook ondertussen niet zo goed nieuws gekomen vanuit het thuisfront in België, maar ondertussen gaat het leven weer verder. Bovendien ben ik binnenkort weer even in het land. Wauw, tijd vliegt, zelfs als je geen 'echt' werk hebt :-).

Ik wilde eigenlijk al lang vertellen over onze tocht van twee weekends geleden naar de Pinnacles en over onze zoveelste toffe huurwagen en over ons 'hamster-want-we-hebben-een-wagen'-gedrag, maar de woorden die ik toen in mijn hoofd had, zijn stilaan aan het vervagen. Misschien hou ik het op een bondige korte commentaar bij enkele foto's, maar wie weet waar mijn gedachten ons weer naar toe leiden he :-).
Ah ja, en ik heb toen ook twee weken geleden eindelijk een paar sneakers gekocht - voor TEN BUCKS - jaja - van mijn favoriete merk Kangaroos. Eigenlijk ben ik al anderhalf jaar op zoek naar nieuwe sneakers, maar ik vond er maar geen naar mijn zin. Bovendien zijn Kangaroos hier moeilijk te vinden en bovendien ben ik heel kieskeurig, niet dat ik hiermee beweer dat ik een goede smaak heb van kleding en zo, maar over smaak valt uiteindelijk niet te betwisten. Picky zijn, heeft zijn voordelen : je bespaart jezelf heel wat tijd en nodeloos shoppen als je weet wat je wilt. Ik heb mijn Kangaroos gekocht in een outletwinkel, waar ze net op dat ogenblik een hele lading van hebben ingevoerd. En aangezien ze niet populair zijn hier, is de prijs lekker naar beneden gezakt. Mooi meegenomen voor mij. Het was het wachten waard ! En nu terug naar the Pinnacles...

Pinnacles National Monument

Het beloofde een prachtig warm weekend te worden en dus zijn we richting het zuiden gereden naar Pinnacles, bekend voor zijn vreemde rotsformaties die uit de groene omgeving omhoogrijzen. Deze blokken waren ooit onderdelen van een oeroude vulkaan die door miljoenen jaren erosie hun huidige vorm hebben gekregen.

We hebben die dag een dayhike gemaakt naar en zelfs binnen in de verschillende rotsformaties, waarvan sommige toch wel tot de verbeelding spraken : op enkele plaatsen meenden we de rug van een stegosaurus te herkennen (als ik het me nog goed herinner van mijn broertje zijn jonge dino-manie jaren).

De hoogtepunten van die dag waren : onze lunch op het hoogste punt van het park - en ons lekker zelfgemaakt brood met nootjes en rozijnen - een korte donkere klimtocht doorheen de grotten in de rotsformaties - dat vond ik echt wel DE max !! - and last but not least een serenade van 4 zingende kikkers op het einde van ons traject.

De beloning in het midden van een hike is bij ons altijd ergens op een hoog punt. Niets is zaliger dan uit te rusten ergens bovenaan, je energie herop te laden met een goede zelfgemaakte lunch en de prachtige omgeving rondom je heen in je op te nemen. Je voelt je ineens zo klein en zit in stilte verwonderd te kijken. Daar bovenaan, lijk je even terug een overzicht te krijgen over de al dan niet belangrijke chaos van ons dagelijks bestaan. Daar bovenaan, lijkt alles waar je je voortdurend om zorgen maakt, even niet belangrijk meer...
... met uitzondering van "Wat gaan we vanavond eten? Hmmm... ik heb goesting in een goede sashimi donburi... ja, laten we vanavond onszelf verwennen met een goede tekkadon"... En zo zette onze dagtocht met de donburi in ons hoofd verder tot aan de avond :)

Tegen de late namiddag bevonden we ons tussen de 'ruggen' van de rotsformaties die van veraf op dino-ruggen leken. Tussen de 'ruggen' lagen her en der meer dan mensenhoge blokken verspreid die met de miljoenen jaren zijn afgebrokkeld geraakt. Op bepaalde plekken kon je tussen de verschillende blokken door kruipen en er was ook een grot die je kon betreden op voorwaarde dat je een 'pillamp' bij had. Wij hadden er wel eentje bij, maar die scheen eigenlijk niet sterk genoeg om voldoende voor ons te kijken. Gelukkig hadden we wel reservebatterijen bij, maar laat dit een les wezen : nooit een grot betreden zonder een sterke pillamp !

Omdat het pikkedonker was, vonden we het niet altijd even duidelijk in welke richting we moesten kruipen. Af en toe flashten we onze digicam die een veel betere lichtbron was dan ons pillampje. We konden het water verderop in de grotten horen stromen. Bij momenten was het puur op de tast af kruipen omdat het plafond heel laag was. Ik voelde me net een kind zo kruipen tussen die natte rotsen en vuil worden. Eigenlijk was dat wel best gezellig, zo in het donker, maar Li Jen had schrik dat ik mijn hoofd ging stoten - ik ben een kei in blauwe plekken creëren :)

De grotten deden ons terugdenken aan een aantal jaren terug toen we in Yangshuo, China waren. Daar hadden we ook eens een dagje grotten gepland - annex fietstocht in de zengende hitte - met een jong meisje op flip flops als plaatselijke gids - jawel almost barefoot - die ons door de verschillende engtes van een of andere waterige grot begeleidde. Wel, eigenlijk huppelde ze doorheen de grotten terwijl wij niet wisten wat ons te wachten stond. Redelijk onvoorbereid hadden we enkel T-shirt, short en sandalen aan en wisten we bijlange niet dat we overal tussen moesten kruipen. Bij momenten vond ik het zelfs claustrofobisch, de gaten waar we door moesten. Sommige engten waren echt net groot genoeg om een smal lichaam door te laten, waarop het meisje het verhaal vertelde van een iets dikkere "Amerikaan" - goh ja beetje stereotype he - die ooit in een van die gaten vast kwam te zitten... Mensen die al in Yangshuo geweest zijn, zullen waarschijnlijk ook al in die grot geweest zijn en uiteraard heeft iedereen van zichzelf een foto uit dat ENE eng gat genomen ;-).
Aan het einde van het donker traject moesten we met onze voeten door een stroom lopen - leve de sandalen. Maar in het donker zagen we niet veel en PLONS ! Li Jen die uitgleed over een steen in het water en met zijn scheenbeen op een stuk rots neerkwam met een prachtige diepe wonde als resultaat. Het meisje even paniek... Pas als we buiten kwamen, zagen we dat het een lelijke wonde was. Bweek. Li Jen beetje kermend met zakdoek over zijn been, zijn we terug richting het dorp gefietst - toch wel een dik uur of meer - en daar heeft hij een clandestien spuitje bij de plaatselijke dokter gekregen. Ook dit is een ander verhaal, want een dokterspraktijk daar ziet eruit als een marktkraam hier.

Ah ja, wij hebben daar in Pinnacles ook ineens superkrachten ontwikkeld ;-p.
Toen we bijna terug aan de parking van het park waren, hoorden wij bij valavond een serenade van een viertal kikkers. Ik was nochtans heel dicht bij een van de kikkers, maar ik kon hem maar niet vinden... Opdracht : zoek de kikker in het filmpje !

Tekkadonburi
Het was voor ons een prachtige dag geweest met nieuwe bevindingen en een buik snakkend naar lekker avondeten. Met de ondergaande zon reden we terug noordwaarts en hebben we vlug een pitstop gemaakt om bij ons favoriete Hankook en 99 Ranch Market verse vis te kopen.
Thuis toegekomen, zeewiersoepje laten trekken, rijst gekookt, op smaak gebracht, vis gesneden en klaar is kees ! Veel makkelijker dan sushi maken en rollen en minstens even lekker :-). Dat we daar niet eerder aan gedacht hebben... Hmmm... de perfecte afsluiter van een gezonde dag : itadakimasu !