Ziekjes

Ik ben dus ziek - en het is de tweede keer dat ik dit schrijf omwille van een verkeerd knopje ingedrukt te hebben, ben ik al mijn tekst kwijt geraakt... Zien hoeveel ik me ervan herinner, het vorige ging ongeveer zo :

"Ja, ja, het is zover. Ik ben ziek. Geef het niet graag toe omdat ik nogal trots ben op mijn gezonde lichamelijke toestand, mijn geestelijke toestand daarentegen is een ander verhaal ;-p. Ik hecht redelijk veel aan gezonde voeding en gezond leven. Heb het overgekregen van Li Jen. Niets aan te doen : grieperig. Je kent de symptomen wel : spierpijn, hoofdpijn, koortsig, duizelig, keelpijn - verergerd door het fietsen omdat de koude lucht op longen pakte - en neusvocht dat in alle richtingen vliegt bij een plots opkomende nies. Jawel, het appartement ligt bezaaid met witte wolkjes snotvodden. Maar dat belet mij niet om nog even jolig over dit leed te schrijven. Haha, schrijven verlicht de kleine ongemakken van het dagelijks leven :-)! Heb mijzelf ondertussen een warme rijstwater met zout klaargemaakt - een middeltje dat mijn moeder altijd maakte als ik diarree had of geen eetlust had. Want ik krijg niets binnen met die keel van mij, bovendien ook goed om mijn vocht van mijn lichaam op peil te houden. Bij koorts dehydrateert men veel, waardoor de hoofdpijn blijft. Citroen-honing thee is nu ook mijn beste vriend geworden. Ik hoop maar dat ik niet ziek terug naar België ga volgende week...
Li Jen was dus deze week ziek geworden. Sinds deze week donderdag is terug op het werk. Hij is dinsdagnamiddag ziek thuisgekomen en in bed gekropen. Hoge koorts en duizelig en hoofdpijn. Eigenlijk had hij al sinds maandag binnen moeten blijven, maar koppig als hij is, probeert hij altijd wel het uiterste uit zichzelf te halen. Hij wilde zelfs niet naar de dokter. Gewoon uitzieken is de beste methode, vindt hij. Heb hem die dag maar een goeie rijstwater en 'chuk' gemaakt, tegen de avond daar nog wat gedroogd zeewier en vis bijgedaan, die hij lekker in bed had verorberd. Tegen middernacht had hij terug meer eetlust en at hij de rest van mijn gewokte groenten op. Dat was een ganse opluchting. Zijn koorts bleef onder de 40°C.
Eigenlijk was hij als sinds zaterdagavond ziek. Die week waren er al een paar mensen op zijn office thuisgebleven en hij was content niets overgekregen te hebben, maar zijn toestand is sinds zaterdagavond verergerd, en wel om de volgende reden :

Chinese New Year's Parade
We hebben er een lange tijd naar uitgekeken en eindelijk was het zover : San Francisco's wereldberoemde Nieuwjaarsparade. Jammer genoeg was het die dag redelijk regen- en stormachtig maar dat belette ons niet om toch te gaan. Onze paraplu is wel midden op de middag gesneuveld door de wind, maar wij waren bijlange niet de enigen.

Blijkbaar is het weer in Californië af en toe wat wispelturig. En ik die dacht dat het regenseizoen voorbij was.
Wat rondgestrold aan de kraampjes in de hoofdstraat, een winkel binnengelopen op zoek naar Amerikaanse ginseng voor soep. Ik ben het maken van Chinese geneeskrachtige soepen nog steeds niet meester. Onze soepen zijn vaak niet zo lekker als de Belgische tomaten- of champignonsoep, maar wel heel gezond. Er zitten allerlei kruiden in die het 'ying-yang' evenwicht in het lichaam herstellen als het eens uit balans geraakt, zoals bij een ziekte. Als ik terug ben ga ik even mama's geheime receptenboek eens opendoen. Hmmm... ik heb zoveel goesting in een goeie bittere ginseng soep. Volgens mijn moeder zijn de Chinese soepen het geheim tot een gezond en lang leven.

In afwachting op de parade, zijn we die dag rond de middag gaan dimsummen in een Cantonees restaurant. The usual stuff gegeten van vooral garnaalgerechten en een portie gestoomde ribbetjes voor Li Jen. Daarna naar de Westfield Shoppingmall gegaan om te schuilen zodat we niet nog natter werden dan we al waren.

En eindelijk was het moment dan aangebroken. De parade begon iets na 17h aan de kruising van de Market en de Second en in de verte zag ik de eerste leeuwendans voorbijlopen. Ik rende richting de stoet en voelde me ineens heel droef. Bijna had ik tranen in mijn ogen als een klein kind die net iets plezants had gemist... Chinees Nieuwjaar zou je met gans je familie in alle vreugde en warmte moeten kunnen vieren, in plaats van alleen met ons tweetjes, in de regen...
Maar de tranen waren al vlug bedwongen toen de rest van de stoet zijn aantrede deed : verschillende scholen, instellingen zetten hun beste beentje voor om een pracht van een voorstelling te geven. Het viel me ineens op hoeveel Chinezen of Aziaten er eigenlijk in de regio wonen, er waren scholen bij die quasi volledig Chinees (Aziatisch) waren. Zo heel even voelde ik alsof ik deel uitmaakte van deze grote gemeenschap, zo heel even...

De parade was echt wel de moeite waard. Zo'n 2,5 uur lang stonden we in de regen te kijken en ja, mijn geduld werd beloond : er waren meerdere leeuwen- en drakendansen in de stoet, waarvan sommigen zelf zeer professioneel uitgevoerd. Ik moet mijn bewondering uitspreken voor al die mensen die op die dag met een BIG SMILE hun voorstelling gaven, alsof de regen hen niet kon deren. En zeker de allerkleinsten die mee in de stoet liepen, verkleed als kleine ratjes (het jaar van de Rat) of als mini-draakjes en leeuwtjes. Very cute !! Als er een ding is dat men hier wel heel goed kan, is toch wel een parade organiseren - alles erop en eraan : de dansjes, de fanfares, het enthousiasme, ongelooflijk !!

Na de parade, waren we dus kletsnat en haastten we ons naar de trein om naar huis te gaan. Onderweg nog een pitstop gemaakt bij Wholefoods om ons op te warmen aan een warme bio-soep... In de trein begon Li Jen al stilaan ziek te worden en de rest van het verhaal, kennen we ;-)) "

Ik zal de foto's maar wat later uploaden... want ik bevind me stilaan echt in een staat van delirium... Bweeek.