skip to main |
skip to sidebar
... Zoals de meesten onder jullie wel weten van ons, wij zijn absoluut geen 'kei' in het sturen van kaartjes en zeker niet rond Kerst en Nieuwjaar. Ooit hebben wij zelfs een poging gedaan om ze te schrijven, een week of zo voor Kerst, maar uit luiheid hebben we die weer laten liggen en vergeten, tot het volgende jaar zodat we sommigen konden verrassen met 2 kaartjes : ene van het voorbije jaar en ene van het volgende jaar :)
Alle clichés van de beste wensen hier nog op een rijtje, maar wel oprecht gemeend : voor iedereen een gezond en vooral gelukkig nieuwjaar gewenst. Hopen dat iedereen zijn goede voornemens realiseert (stoppen met roken (W.), beginnen trainen voor de marathon in april :-), een lief vinden,...) en dat jullie diepste wensen mogen uitkomen. Eén ding heb ik me al gerealiseerd nu wij hier in de States zijn beland : het is nooit te laat om je dromen na te jagen als het moment zich voor doet !
In ieder geval, voor jullie in België en Nederland is het nog een dikke 4 uur aftellen vooraleer de eerste champagne zal knallen, amuseer jullie nog goed! Bij ons is de dag maar net begonnen, ondertussen in San Diego beland. Ook al zijn we ver weg en onderweg, wij denken van tijd tot tijd toch terug aan de mensen van thuis...
Goedemorgen allemaal vanuit Palm Springs, South California. We zijn gisterenavond hier beland in een motel waar we net een uitgebreid en vooral GRATIS ontbijt hebben mogen eten, op een bankje buiten in de vroege ochtendzond. We zitten in het gebied van de 'Low Desert' en trekken vandaag richting Yucca Valley en Twentynine Palms om een dag in 'Joshua Tree National Park' te wandelen.
Beetje weinig tijd om heel onze route uit te leggen, een uitgebreid verslag zal nog volgen. De route tot nu toe gevolgd is : Mountain View - San Jose - Monterey - via Pacific Highway naar - Santa Barbara - over Los Angeles naar - Palm Springs. Morgen zullen we verder zuidwaarts trekken richting San Diego, waar we waarschijnlijk Nieuwjaar zullen doorbrengen. Misschien vanavond wat uitgebreider verslag, nu rap inpakken voor onze dagtrip...
Begin van tweede kerstdag hier. Blij dat ik Kerstmis overleefd heb, grotendeels slapend in bed doorgebracht gisteren. Rond de middag opgestaan met zwaar hoofd van hier tot ginder, ontbijt gegeten en terug in bed gekropen tot 18u in de avond. Li Jen heeft zich voor de eerste keer in ons verblijf hier in de US, rustig zijn eigen dingen kunnen doen, zonder dat ik teveel rond hem hang. Het is tenslotte ook vakantie voor hem he :-)). Het vrouwke voelde zich al een pak beter tegen de avond en we hebben Kerstavond dan ook gewoon thuis gevierd of eigenlijk hebben we het niet gevierd en gedaan alsof het een dag was als een ander. Het enige bijzondere gisteren, was dat ik MANGOPUDDING heb gemaakt (ben ik iemand aan het jaloers maken ondertussen, whoehahaha) en die ik vanavond ga verorberen. De rest van de avond doorgebracht zoals anders : 'City Hunter' gekeken (lachen geblazen met pervert hentai Saeba Ryo, een van Li Jen's favoriete manga-helden uit de jaren '80) en daarna de rest van 'Winter Sonata'. Toegegeven, ik was eigenlijk niet zo'n echte fan van 'dramatische' Koreaanse series à la 'Autumn in my heart' waar om de vijf minuten droevige wendingen in gebeuren met gemiddeld 50% huilbuien tijdens een episode.... maar 'Winter Sonata' van dezelfde regisseur heeft me toch wel gepakt.
Ondertussen is Li Jen net terug van Hertz : we hebben voor een week een wagentje gehuurd nu we ons voorlopig Californisch rijbewijs hebben en gaan vandaag eerst en vooral 'grote aankopen' doen met de wagen, zodat we niet meer voor de komende maanden alles per openbaar vervoer of fiets moeten sleuren. Jippie hey !!! De rest van de week is nog niet echt gepland, maar het ziet er naar uit dat we richting Zuid-California gaan trekken en misschien Nieuwjaar ergens in een woestijn, onder de sterren? Wie weet...
Lieve familie en vrienden. Mijn 'state of mind' is niet te beschrijven op dit ogenblik. Het is ondertussen al 5u in de ochtend en ik kan de slaap niet vatten in deze 5 uur jonge Kerstochtend. Kan alleen maar zeggen : ik mis jullie verschrikkelijk, zeker in zo'n tijden. Maar ik beloof, als alles goed gaat, ben ik tegen maart weer even terug in België. Tijd om pinten te pakken en een goede babbel en shake :-)).
Merry X'mas, en koester de dierbaren dichtbij je !!
Het is weer nacht, wanneer ik aan dit stukje tekst begin. Weer heel veel dingen bezig in mijn hoofd. Li Jen al gaan slapen en ik ben terug uit bed gekropen, tijd om te schrijven. Radio 1 op de achtergrond, België ontwaakt op de eerste dag van de Kerstvakantie...
Ondertussen is de week weer voorbijgevlogen en weet ik weer niet waar ik moet beginnen vertellen. Misschien een keer anders aanpakken : geen data, maar gebeurtenissen, at random.
Te laat op presentatie
Vorige week werd het herfstkwartaal Koreaans afgesloten met een eindpresentatie van alle studenten voor de ganse school. De presentatie zou doorgaan om 17.30u met een receptie, waarbij ieder zijn favoriete gerecht mocht meenemen of maken. Wij kozen voor gestoomde kleine aubergines in Aziatische dressing à la Jamie Oliver. Eerst in de ochtend nog wat boodschappen gedaan per fietske en ook meteen een klein elektrisch verwarmingstoestel (blazerke) gekocht. Elektrisch is niet meteen de meest ecologische manier van verwarmen, maar het alternatief - een in de buitenmuur ingebouwde airco- combo verwarmingsbak met gratis brandgeur luchtverfrisser - was niet veel beter. Enfin tenminste zal het klein toestelletje een pak minder stroom verbruiken.
Dus tegen de late middag, iets na 3u waren we terug thuis en kookten we onszelf eerst een middagmaal : een supereenvoudige maar lekkere pasta met broccoli, ansjovis en parmezaanse kaas, ook Jamie ;-)). Iets voor 4u gegeten en daarna begonnen we op het gemak aan onze aubergines en rijst. Toen we tegen een uur of 5 nog even aan het wachten waren op de rijst, viel ineens onze 'frank' dat we ons al de hele tijd van tijd hadden vergist... We moesten al om 16.30u vertrokken zijn om tegen 17.30 in Milpitas te geraken !! Naar de leerkracht gebeld om mijn presentatie helemaal naar het einde te schuiven en dat we 1u later gingen aankomen dan voorzien - shame shame on me !! Rap alles ingepakt en de vouwfietsen maar meegenomen om sneller van de tramhalte tot de school te geraken. Gans de rit op de lightrail onrustig dat ik was : eerst nog te laat voor gans de school en dan nog eens presentatie. Typisch ik. Moest toch echt wel lukken om op die dag van uur te vergissen... Pfffft... Gelukkig eind goed, al goed. Bij aankomst heb ik me verontschuldigd met beleefde buiging, mijn presentatie goed gedaan, mijn certificaat ontvangen, en achteraf goed om gelachen. Smile :-))
Grappige Indiërs
Die dag 's avonds na de presentatie, terwijl we op de tram aan het wachten waren, vroeg een groepje van 3 Indiërs ons om van hen foto's te nemen. Grappige kerels. We raakten aan de praat en bleek dat zij allen dit jaar geappliceerd hebben voor een H-1B visa (zoals Li Jen), maar dat enkel 1 van hen uit de 'random' loting is getrokken (zoals Li Jen). De 2 anderen werkten hier met een tijdelijke vergunning voor 3 maanden. Van het een kwam het ander en werden Li Jen en ik in hun kiekjes vereeuwigd :-)
Waarom wij - wijs wordende wasexperten - woensdag weer witwas wilden wassen ...
Wel...we wisten weer welk wasmiddel witwas witter wast EN waar weer warm water was. Want, alle gekheid op een stokje, hebben we deze week een manier ontdekt om te vermijden dat onze waspoeder op onze kleren blijft kleven : de 'top-load' machine eerst met warm water laten vollopen, daarop het wasmiddel toevoegen zodat het zich goed vermengd en dan pas de kleren toevoegen.
WAUW ;-))
De Lift
In mijn jonge tijden kreeg ik menig nachtmerrie na het zien van deze Nederlandse horrorfilm (van Dick Maas, ook bekend van spraakmakende 'Flodder' met Nederlandse pre-Pamela Tatjana Simic) over een aantal mysterieuze dood- of ongevallen met een lift. Een aanrader aan iedereen die van goeie sobere koude horror houdt, à la de Japanse 'Ring(u)' - hier geen link omdat ik nog altijd niet goed ben van de SUPERENGE cover / filmposter van deze horrorfilm. En neen, niet de Amerikaanse remake 'The Ring' gaan bekijken, maar de originele versie in het Japans !!
Li Jen heeft deze week 15 minuten vastgezeten in de lift van zijn werk toen hij op weg naar huis was. .. De lift bleef plotseling steken en zoals je meestal in een film ziet, heeft Li Jen via de intercom om assistentie gevraagd. Hij werd wel een beetje zenuwachtig en zweterig, maar dapper als mijn ventje was, is hij niet beginnen hyperventileren of panikeren. Dan plots, zonder enige verklaring, schoot de lift terug in beweging. Beneden aangekomen stond de technieker van dienst Li Jen op te wachten en vroeg hem of hij degene was die vastzat. Nochtans was de technieker nog niet in actie geschoten... BRRRR. Ik krijg gewoon weer kippenvel als ik aan die film denk...
Californian driver license
En dan nu iets helemaal anders en goed nieuws: Li Jen en ik hebben vandaag (ondertussen gisteren dus) onze schriftelijke test voor het Californisch rijbewijs afgelegd. Resultaat : LT 100% en LJ 97%. Jippie hey !! Daar zijn we dan ook eindelijk van af.
Eigenlijk was ik niet van plan het examen zo vlug af te leggen en ging ik wachten tot Li Jen zijn rijbewijs ging halen en we een auto zouden hebben... Maar omdat hij deze week toch aan het studeren was in de avond, ben ik solidair geweest en heb ik maar meegedaan. En maar goed ook. Nu op naar het praktisch examen voor een mobieler leven !!
Het einde van de werkweek is in zicht. Ben naar 'Radio 1' aan het luisteren op de andere laptop. Omdat het nu nacht is in België, krijg je niet al het gebabbel dat je normaal wel hebt overdag op radio 1. Zaaaalig. Er is af en toe een Belgische stem die mij gezelschap houdt, goede muziek en ik voel me een pak minder alleen. Kon me heel even zo goed als in België wanen :-).
De laatste dagen ben ik bezig geweest met de voorbereiding van mijn 'final quarter' presentatie voor mijn avondles Koreaans. Morgen moeten alle leerlingen van Adroit College een presentatie doen voor gans de school, als soort van 'afstudeerproject' van het kwartaal. Gevolgd door een filmavond, maar ik weet niet of ik zo lang ga blijven. Het is al een tijdje geleden dat ik een presentatie gegeven heb. Ben toch tikkeltje zenuwachtig hiervoor. Ach ja, gewoon doen en morgenavond is het weer voorbij.
Eigenlijk is het wel best vreemd, hoe een interesse voor een bepaalde taal en cultuur begint te groeien. Een paar jaar geleden ben ik Japans op CLT beginnen volgen, omdat ik het altijd wel een grappig klinkende taal vond. In tegenstelling tot de meesten van mijn klas toen, keek en las ik geen manga's of luisterde ik niet naar Japanse muziek of drama's. Keek wel graag naar de films van Takeshi Kitano en van Hayao Miyazaki. En natuurlijk eten we allemaal graag sushi en sashimi.Misschien was 2 jaar achter elkaar onaandachtig Chinees te volgen in het vijfde jaar - de eerste keer gehouden op vrijdagavond en de tweede keer op zaterdagochtend - de belangrijkste reden om van taal te veranderen. En ook omwille van het uitgaan misschien, in de jongere turbulentere tijden ;-)). Chinees ben ik dan weer gaan volgen, omdat ik zoals de meeste 2de generatie Chinezen in België onze eigen taal niet zo goed beheers. Spijt heb ik hiervan nooit gehad, het is het beste dat ik ooit heb gedaan in mijn leven. Daar op CLT heb ik mijn beste vrienden voor het leven leren kennen !! Ondertussen is dat al 10 jaar geleden !!
De interesse voor Koreaans is eigenlijk bij Li Jen begonnen met de kennismaking van de Koreaanse keuken in Nieuw-Zeeland. En toen wij vanaf januari dit jaar Koreaanse drama's zijn beginnen volgen - om de tijd te doden terwijl we op Li Jens werkvisum wachtten - was voor mij het hek ook van de dam. In vergelijking met andere k-drama freaks, zijn wij eigenlijk maar heel gematigde fans. Maar laatste tijd stonden onze sociale activiteiten toch veeleer in het teken van Korea.
Vorige week dinsdag zijn Li Jen en ik nog in de avond naar San Francisco geweest voor een voorstelling van traditionele Koreaanse dans en muziek in the Herbst Theatre. We waren een klein half uurtje te laat toegekomen op de voorstelling, omdat mijn leerkracht blijkbaar een verkeerd uur per e-mail had doorgegeven. Gelukkig moesten we niet te lang naar zitplaatsen zoeken in het donker. De voorstelling was een initiatief van het Koreaanse consulaat in San Francisco om de Koreaanse cultuur (naast de overgeconsumeerde k-drama en k-popmuziek) te promoten. Studenten Koreaans en partners kregen gratis toegang. De voorstelling was heel interessant, de muziek vooral heel rustgevend. Veel muziekinstrumenten, vooral de strijk- en percussie-, hebben veel gemeen met de traditionele Chinese muziekinstrumenten. Na de voorstelling kon het publiek kennismaken met de artiesten in de lobby. Het was best wel grappig even tussen allemaal Koreanen te vertoeven, van gewone mensen tot de high society Koreanen, al dan niet in traditionele gewaden,... ze wilden allemaal op de foto met de blijkbaar toch bekende artiesten.
Nu ik er even aan terugdenk, tijdens ons huwelijksreis zaten we op een gegeven moment toevallig op een boottrip met allemaal Koreaanse honeymoon-koppels. Jaja, Koreanen gaan in massa samen op huwelijksreis :-). Het grappige was dat de crew van de boot dachten dat wij er ook bij hoorden, omdat Li Jen zijn achternaam 'Choi' was, een van de meest voorkomende Koreaanse achternamen.
En eergisteren gingen we met de leerlingen van twee klassen Koreaans en de leerkracht eten in 'Tutti's'. Al doet de naam eerder Italiaans aan, hier serveert men volgens de leerkracht de beste Koreaanse gerechten in de regio tegen redelijke prijs. Uiteraard was Li Jen als enige niet-leerling mee. Onze tafel was die avond compleet Aziatisch bevolkt : Li Jen, ik, Jennii (een Viëtnamees meisje van mijn klas die net afgestudeerd is in dramatiek, editor bij een tijdschrift en ambities om actrice te worden), George (een schuchtere Filippijnse leerkracht-acteur, jawel, een schuchtere acteur), Stacey (een kwart Koreaans - drie kwart Japanse ingenieur van de 4de generatie en die geen van beide moedertalen spreekt), Monica (een Filippijns meisje die met Kerstmis 2 weken naar Korea gaat om haar favoriete minus-20 boysband 'Big Bang' te zien optreden) en onze leerkracht Koo Eun-hee.
En om die avond correct af te sluiten, zijn we daarna gaan zingen in Arirang karaoke. Een uitgebreid complex met meerdere privé-kamertjes, volledig geautomatiseerd. Onder supervisie van een superenthousiaste leerkracht, moest ieder minstens één liedje zingen. Als beginnende student kon ik uiteraard geen enkel lied in het Koreaans brengen, met uitzondering van enkele woorden die ik herkende in heeeeeeel trage liedjes. Het Filippijns meisje daarentegen kon blijkbaar alle teksten van haar droomidolen 'Big Bang' van buiten rappen. We waren zeer onder de indruk, YO... YO dus hebben Li Jen en ik onze maar stemmen geforceerd op oudere liedjes als 'Iris' van GooGoo Dolls, 'A Whole New World' en heel cheezy 'Ma Endeoleseu Leobeu' - lees 'My Endless Love' op zijn Koreaans.
Aan het genieten van een Nissin Cupnoodle Shrimp Flavor. Nog net de laatste restjes van de met smaakversterkers verrijkte warme soep aan het opdrinken. BRRrrrrr.... het is koud in het appartement. Jawel, jullie lezen het goed : KOUD. Misschien ben ik wel een koukleum geworden sinds ik in de States ben en teveel verwend door de Californische zon, maar hier zit ik dan met mijn warme vingertoploze handschoenen aan de pc te tokkelen. Buiten is het 13°C, eigenlijk redelijk aangenaam warm herfst-winterweer, zou ik zeggen, maar binnen is het toch wel om te bevriezen.
De reden hiervoor is misschien omdat de woningen hier niet geïsoleerd zijn en we hebben geen verwarming, tenzij je het ingebouwde blazerke in de muur een verwarming kan noemen. Heb al een paar keer proberen aan te zetten, maar durf het niet teveel meer, want ons rookalarm gaat steeds af omwille van de branderige geur die het blazerke verspreidt. Misschien binnenkort eens aan de onderhoudsman vragen wat er mis is met onze blazers, ofwel zelf ene gaan halen.
Ben wel blij dat we op de verdieping zitten, in de veronderstelling dat warmte altijd stijgt, hoop ik dat we een beetje profiteren van de warmte van onze onderburen ;-). Allé, ik denk toch niet dat de woningen geïsoleerd zijn. In België hebben de houtskeletwoningen minstens 14cm isolatie in dragende buitenwanden, terwijl de totaal afgewerkte buitenwand (sidings en binnenbekleding) van ons appartement hier amper 13cm bedraagt. Dit wil dus zeggen dat men hier waarschijnlijk met houtskeletjes van 9cm bouwt. Hmmm... beetje beroepsmisvorming van een voorlopig werkloze architect, maar kon het weer niet nalaten om het na te kijken. Bij momenten heb ik het gevoel dat ik mijn werk toch wel een beetje mis.
Vandaag goed uitgeslapen en vol frisse moed beginnen aan een nieuwe dag. In tegenstelling tot in België word ik hier elke dag wel graag wakker, misschien omdat er geen bepaalde verwachtingen zijn van de dag en het allerbelangrijkste : ik heb tijd. In België ging ik dan weer graag slapen, terwijl ik hier niet altijd goed in slaap val.
De hemel kleurt helderblauw en de ochtendzon is net mijn balkon gepasseerd. De laatste tijd is het hier toch wat frisser aan het worden : overdag rond 13 à 14°C en in de nacht al wat dichter tegen het vriespunt.
We hebben de meeste van onze winterkleren in België achtergelaten, omdat ik niet wist dat het hier in de winter ook wat kouder kon zijn. Ik mis vooral mijn langere langs binnen gevoerde leren jas, een jas waar ik al jaren lang op zoek naar was en die ik eindelijk vorig jaar tegenkwam ergens in een winkel in Antwerpen. Ben redelijk kieskeurig wat kleren betreft, meestal gaat de fut eruit om te winkelen, omdat er teveel keuze is. Heb niet het geduld om te winkelen voor mezelf, maar winkelen voor andere mensen vind ik dan wel plezanter. Maar dit weekend, was het toch verplicht winkelen-weekend vooral voor warmere kleren.
Zaterdag (08/12/07) een dagpas gekocht richting Westfield Valley Fair, waar we vorige keer enkel met een broodmachine zijn teruggekomen. Li Jen ging kijken voor een winterjas en ik voor extra truien. Li Jen heeft de jas die hij op eerste zicht wel zag zitten, toch maar laten liggen, omdat het gewoon een anderskleurige versie was van degene die hij al aan had. En ik heb twee wollen vesten op de kop getikt die ieder 50$ in afslag waren :-), en dit op 2 weken na het begin van de solden hier. Tussendoor een pizza gegeten en ik een bubble tea gedronken, een smaak gekozen (blueberries) die ik niet in Mountain View's Tapioca Express kon drinken. Ah ja, mijn doel hier is alle smaken bubble tea uit te proberen ! Onlangs heb ik ergens anders een papaya bubble tea gedronken, omdat Samuel zei dat deze smaak voor hem de max was... Mijn favoriet blijft toch bij de zuurdere fruitsmaken (lychee, green apple, grape, passion fruit, pineapple) en MANGO & TARO natuurlijk :-)).
Tegen de avond vanuit Valley Fair de bus gepakt richting San Antonio om daar onze gewone boodschappen te doen. De busrit duurt normaal iets meer dan een uur, maar tijd vloog omdat er weer interessante mensen op de bus zaten. We zaten helemaal achteraan de bus en waren in het Nederlands tegen elkaar bezig, want geen 'kat' hier die op de bus Nederlands zou verstaan, dachten we... Rechts van ons zat een jonge, redelijke alternatieve gast met krullerig lang haar, naar muziek te luisteren uit zijn koptelefoon. Zag er geen Amerikaan uit. Beetje later stapten twee andere jonge gasten op en begonnen met hem een gesprek aan te knopen, alsook met ons. Bleken alledrie de gasten op De Anza College te studeren. Een Iraniër die al heel zijn leven in California woonde en momenteel in San José verbleef - studeerde electronic engineering (zoals Li Jen). De tweede gast was een Indiër, die een beetje van overal in de States kwam : Chicago, New Jersey, Minnesota en nu San José. En de kerel met zijn koptelefoon bleek half Joods langs vaders kant te zijn, en half Nederlands langs moeders kant. SLIK ! Toen wij vertelden dat wij van België waren, begon hij in het Nederlands tegen ons en wilde het nog lukken dat hij 9 jaar in Rotterdam heeft gewoond, mijn geboortestad ! Wereld is klein. Hij komt van een 'dorp' dichtbij Tel-Aviv en uiteraard werd er ook even gesproken over de politieke toestand daar. Komt erop neer dat veel mensen ter plaatse - zowel Palestijnen als Joden - tegen de oorlog zijn die zo breed in de pers wordt uitgesmeerd, maar dat er eigenlijk op lokaal vlak niet veel tegen kan gedaan worden. Hij was eerder een pacifist, wat dat betrof. Wonen in Israël is niet zo gevaarlijk, zolang men maar binnen zijn eigen gebied blijft. Hij studeerde 'muziek' en wilde daarna terug naar Nederland gaan. Daarop hebben wij nog even de politieke situatie in België uitgelegd (uitgelachen), want het is toch ongelooflijk belachelijk, dat een klein land als België toch zo'n grote politieke crisis kan meemaken. Alleszins toch zeker als je dit op wereldvlak vergelijkt.
Het was een aangenaam gesprek met alledrie de gasten en bij het afstappen nam de half Jood-Nederlander met een oer-Hollandse 'Doeg' afscheid van ons ;-). Doei !!
Zo een ganse dag winkelen was toch wel vermoeiend, zeker als je voortdurend met openbaar vervoer moet reizen en alles zo ver van elkaar ligt. Ondertussen went het wel, maar we gaan binnenkort toch wel ons theoretisch examen eens afleggen en een Californisch rijbewijs halen. Of we dan nog een auto gaan kopen, is een andere vraag. Misschien zullen we er even mee wachten en gewoon een auto huren voor het weekend...
Zondag (09/12/07) was voor ons dan ook een aangename verademing toen we ons 'fietsken' pakten om richting de baai te fietsen. Het is de eerste keer sinds ons verhuis naar de States dat we een beetje ongerepte 'natuur' hebben gezien. 'Ongerept' is veel gezegd, want uiteindelijk was de route toch redelijk goed aangelegd. Maar toch, een keer in een omgeving zijn zonder gebouwen en asfalt wegen doet toch wel goed. Li Jen en ik kunnen toch wel echt genieten van zo'n dagje zon en groen. Zondag was bovendien de ideale fietsdag onder een heldere hemel en aangenaam zachte najaarszon.
Wij wonen in the Whisman Area van Mountain View, een driehoekje gevormd door de highways 101, 237 en 85 : op een 25-minuten wandelafstand van downtown Mountain View en dicht bij een van de ingangen van Stevens Creek Trail. Via Creekside Park leidt een verhoogd fiets-/wandelpad ons eerst langs het terrein van NASA Ames, een van de onderzoekscentra van de NASA. Het indrukwekkend koepelgebouw en de gigantische uitlaat van het hoofdgebouw daar, voedt onze verbeelding van allerlei 'vliegmachines'.
Op het einde van het pad is het begin van de prachtige baai-omgeving in zicht : moerasachtige vegetatie, vogels en water.
Laatste tijd niet veel tijd kunnen maken om veel in de blog te schrijven. Geschreven, dat wel, veel in mails en in de vorm van huiswerk voor mijn avondlessen. Geloof het of niet, maar ik heb het toch druk gehad. Vandaag naar mijn voorlaatste avondles Koreaans van het kwartaal gegaan. Volgende week is het niet echt les maar zullen we met 2 klassen uit eten gaan in een Koreaans restaurant met de bedoeling in het Koreaans eten te bestellen. En volgende week zaterdag zullen we een korte presentatie houden voor de ganse school als een soort van 'eindevaluatie'. Mijn eerste kwartaal avondles zit er dus bijna op. Voor de volgende 10 weken les vanaf januari wordt het weer 300$ dokken. Zit er wel dik in dat ik toch nog een kwartaal ga blijven volgen... Alleen nog aan het nadenken hoe ik dat ga regelen met het vervoer. Laatste tijd is de weg heen en terug nogal eenzaam. De Indiër van mijn klas met zijn sjieke bakkie komt tegenwoordig niet meer en dus probeer ik na de les gedurende de nog resterende 20 minuten te spurten naar de tram omdat ik anders anderhalve uur in niemandsland in de kou moet wachten. Gevolg is dat ik vaak maagpijn krijg van me zo te haasten.
Heb niet zo lang geleden gezegd dat ik eens een nieuwe route richting school ging proberen, omdat die parkingroute me toch te donker en eenzaam was, maar wat blijkt dat ik bij oude gewoonten blijf. Na ons bezoekje LA, heb ik echt wel het gevoel dat SF Bay Area super safe is ;-).
Over oude gewoonten gesproken, ben laatste tijd weer veel 's nachts wakker, hoewel ik vorige week een normaal ritme had. Momenteel op het brood aan het wachten, dat normaal binnen een half uurtje uit de oven zal komen.
Vorige week was een goeie oude vriend van mij, Samuel, langsgekomen. Hij is een expat IT'er die in North Carolina zit en hij was voor een week werk in Sunnyvale. We kennen elkaar als sinds baby-tijd, althans ikke als baby en hij als peuter. Mijn familie woonde toen nog in Nederland en we gingen vaak bij een gemeenschappelijke vriend van ons (met wie ik jammer genoeg alle contact heb verloren) spelen. Eigenlijk herinner ik me niet meer zoveel van die tijd, mijn geheugen gaat maar terug tot toen ik een jaar of 4 was.
Het deed echt deugd om terug met iemand af te spreken na zo lang fysieke 'isolatie'. We hebben in de middag afgesproken en hebben geluncht in the 'Secret Garden'.... Drie keer raden wat voor een restaurant dat zou zijn? Klinkt een beetje Indisch of Kama Sutra-achtig, ..... maar het was Koreaans! Een collega van hem heeft dit restaurant zeer aanbevolen en blijkbaar was Sam hier in die week al 2x geweest. En gelijk had hij : het menu is heel gevarieerd en je krijgt bij het hoofdgerecht wel een stuk of 8 ongelooflijk lekkere bijgerechten. Sam heeft een 'samgyetang' besteld en ik een veggie 'dubu jjigae'. Alsof dat nog niet genoeg was daarenboven nog een extra plateau super lekker geroerbakte baby-inktvis / octopusjes. Buikje rond en vol gegeten, vroegen we ons af of we niet tot na de avond gingen rondkomen wat eten betreft...
Omdat hij een auto had, voerde hij me naar plekken waar ik tot nog toe nog niet ben geweest met Li Jen. Eigenlijk beetje shame shame on us, omdat we hier nu tenslotte al bijna 3 maand wonen en nog de omgeving nog niet helemaal uitgekamd hebben. Maar dat maakt het leven weer een stuk boeiender, om elke keer nieuwe dingen te ontdekken.
Hij heeft me nog meegenomen naar een aantal warenhuizen waar ik het bestaan niet van afwist, zoals Fry's : het paradijs voor de 'die hard' liefhebbers van alles wat met elektro, audio en video te maken heeft. Ik heb daar toch wel mooi een strijkijzer gekocht in plaats van een 52" LCD HDTV-scherm van 2500$. Omdat hij het een beetje zielig vond voor ons om altijd alles met de fiets of openbaar vervoer te sleuren, heeft hij voorgesteld om met zijn wagen 'serieus' te gaan winkelen. Met mij is hij naar een Koreaanse en dan naar een Chinese supermarkt in de buurt gereden, waar ze een heel afdeling hebben van verse LEVENDE vissen, kreeften, krabben tot zelfs levende zeeëgels en de in onze Aziatischee eetcultuur fel begeerde 'abalones' of 'bao yu'. Van dat laatste kan ik nog altijd niet begrijpen waarom die zo fel begeerd zijn, want ik lust ze eigenlijk niet zo echt.
Een beetje overdonderd door deze plotse vrijheid van even een auto bij de hand te hebben, wist ik niet zo goed wat te kopen, maar Samuel heeft heel goed zijn best gedaan om mij met menig producten te verleiden ;-)). Uiteindelijk zijn de belangrijkste aankopen een zak van 20 pond bruine rijst en gemengde rijst, 4 pakken diepvries 'taro'-stoombroodjes, 3 pakken verschillende soorten instant zwarte-sesam dessert, een pak zwarte 'tapioca pearls' en soba noodles.
Tegen de avond vergezelde Li Jen ons voordat we WEER gingen eten en zijn we naar de Costco gereden. We kwamen daar terug met wel 100 POND aan bloem !! Hier kom ik zeker enkele maanden mee toe :-). 't Was wel lachen met de mannen zo zeulen met joekels van zakken.
En natuurlijk zijn we terug gaan eten tegen de avond, al hadden Sam en ik ons buik nog half vol van de middag. Maar we konden Li Jen toch moeilijk al dat lekkers ontzeggen. Terug naar de Secret Garden, waar we één grote pot maaltijdsoep bestelden, oesters in een krokant jasje en warme kimchi met tofu. Het was heel gezellig en natuurlijk weer veel te veel eten.
Ook al hadden we ons vol gegeten, Sam had beloofd ons mee te nemen naar een plek waar ze lekkere mango-desserts maken, MANGO = YUMMIE en bij deze ook zo gebeurd. Ik weet niet zo goed meer waarover we aan het praten waren - want iedereen was nog high van het avondeten - maar we hebben heel wat afgelachen :-). Het resultaat was dat ik mijn eigen dessert op had en nog eens de helft van Li Jen en Sam omdat de jongens niet meer konden. Als het op nagerechten komt : YEAH, I am the Queen of Desserts !!
