Nothing is free baby...

... except for the internet in the Vancouver library :) ... blijkbaar lukt het me niet meer om hier en daar draadloze signalen op te pikken zoals de eerste dagen, maar gelukkig bestaat er ook zoiets als community service betaald door de Canadeze taksen :)
Het is dinsdagavond. Regen. Vandaag wilde ik een toertje Zuid Vancouver doen, te voet, maar het weer heeft het niet echt toegelaten : regen. Ik wilde ook een aantal foto's trekken van de jogparcours die ik enkele dagen heb gedaan, maar het zal misschien voor een andere keer wezen.
Mijn maag knort : ik heb honger, maar toch wel gauw even een postje zetten.

Laatste dagen hier in Canada. Jammer dat het weer een beetje tegenvalt, anders had ik veel meer kunnen doen. Bovendien ben ik mijn paraplu gisteren ergens kwijtgeraakt, waardoor ik nu met zeer modieuze zwarte KW rondloop in trendy Vancouver... hahaha. Liever droog en flets dan nat en modieus ;p.

Gisteren was een fijne dag. Met mijn Japanse vriendin Naoko afgesproken en sushi gegeten. Het is hier net als in California een paradijs voor internationale keuken, vooral Aziatische keuken, maar ook Mexicaanse, Griekse,.. en noem maar op. In de avond ben ik met haar naar het huis van haar gastgezin gegaan, omdat de gastfamilie mij heeft uitgenodigd om daar te komen eten. Ik heb dan maar een doosje Belgische Godiva chocolade gekocht, kon toch niet met lege handen aankomen he...
Twas ongelooflijk fijn om daar tussen die mensen te zijn. De gastouders zijn Portugezen die 40 jaar geleden naar Canada zijn geëmigreerd en hebben hier hun leven uitgebouwd. Joe and Grace. Een tof huizeke met voor- en achtertuin en allerlei eetbare planten : courgetten, tomaten, druiven, VIJGENbomen... Ah ja, de vader maakt zelf zijn eigen wijnen, hij komt oorspronkelijk van Madeira.

Toffe en interessante gesprekken, lekkere wijn, lekkere zalm (BBQ) en geroosterde groentjes en likeurtjes als achterafje. De gastouders zijn echt wel levensgenieters en gastvrij. Ben gisteren van hen teruggekomen met een warm gevoel. Het gevoel van een thuis. Een warm thuis. Tis altijd fijn, onderweg warme mensen tegen te komen.

En sinds gisteren, heb ik voor de eerste keer 'verse' vijgen gegeten in heel mijn leven. Tot noch toe alleen maar gedroogde gegeten. En ik denk dat ik het te graag lust en min of meer verslaafd zal worden. De gastmoeder had zoveel vijgen aan haar bomen hangen, dat ze de vijgen systematish in de oven droogt, met vijgensiroop als bijprodukt. Gisteren ging de helft van het gesprek over eten en 'vijgen'. Waaah... fijn om met mensen met liefde over voedsel te praten.

Mijn maag knort. Ik heb vandaag mijn laatste granenbar aan een zwerver gegeven. Omdat hij mij om geld vroeg voor eten, dus heb ik maar een granenbar gegeven. Tot mijn verbazing was hij toch wel heel blij. Meestal hebben ze liever geld, dacht ik. Maar ik geef meestal gewoon eten. Als ik er bij heb.

Deze gezegd zijnde : mijn maag knort. Ik ga rap nog naar Chinatown om wat eten te halen voor het te donker wordt. Men zegt dat je in de avond beter weg blijft uit Chinatown. Niet dat het gevaarlijk is, maar onaangenaam. Ach ja, er gebeurt vanalles op de wereld. Je kan het niet altijd tegenhouden. Maar voorkomen is altijd beter, niet?

Vanavond gezellig met de regen tegen mijn raam wat lezen en voorbereiden om bijna te vertrekken. Morgen is mijn laatste dag Vancouver, misschien nog wat maple syrup inslaan en maple syrup koekjes en zo... Ik ben verzot op maple syrup.

Tijd om door te gaan, mijn tijd in de bib zit er weer op. Misschien morgen nog een postje.