Road trip South California II

Dag 2 : vrijdag 28/12/2007
Als ontbijt cornflakes met melk gegeten en een paar bagels. Ingepakt, uitgecheckt en Goleta achter ons gelaten richting Santa Barbara.

Als je 'Santa Barbara' hoort, rinkelt er misschien een belletje dat verwijst naar een of andere cheezy Amerikaanse feuilleton uit de jaren '80. Uit nieuwsgierigheid heb ik het maar opgezocht, want Li Jen was me al aan het uitlachen omdat hij dacht dat ik het verwarde met 'The Bold and The Beautiful'... En inderdaad... mijn geheugen heeft me niet in de steek gelaten : het IS een feuilleton. Zelf heb ik het nooit gevolgd, misschien en passant heb ik er wel naar gekeken als het ergens op stond. Ik herinner me dat de immer-schattige oma van een vriendin van mij in Nederland wel eens naar dergelijke feuilletons keek... Nu niet om de fans van dergelijke programma's te bekritiseren, maar je kan de o zo diepzinnigheid van zo'n serie al wel afleiden als zelfs een niet Nederlandstalig noch Engelstalig Chinees omaatje het wel en wee van de Amerikaanse upperclass kan volgen ;-)... blijkbaar speelt 'B&B' nog tot vandaag op de Amerikaanse schermen. Denk dat mijn moeder een paar jaar geleden ook zo'n bui heeft gehad om zoiets te volgen, maar gelukkig is ze zich tegenwoordig in patisserie en gebak aan het verdiepen.

Santa Barbara

De Santa Barbara die wij binnenreden is een verzorgde, mediterraans aandoende stad van voornamelijk laagbouw in witgepleisterde muren en rode terracotta pannen. Cabrillo Boulevard is de hoofdstraat met trendy winkels, koffiehuizen, bakkerijen, hotels in een decor van bloemen, arcades en fonteinen. Hier hadden we wel even het gevoel om ons even tussen de rijkere 'beau monde' van California te bevinden, ja zo een beetje zoals in de feuilletons. Santa Barbara is ook een studentenstad, zij het wel van studenten met een dikke portemonnee...
Maar zelfs in een dergelijk proper decor vind je op sommige hoeken daklozen en bedelaars... de mensen lopen er straal voorbij, alsof ze onzichtbaar zijn. Li Jen en ik zijn niet beter, wat dat betreft, met het verschil dat de straatmensen voor ons niet onzichtbaar zijn. Het is een beetje zoals de sfeer in Beverly Hills, Los Angeles : een frappant contrast tussen de opgekuiste rijkeren en de mensen van de straat als je door de 'bling bling' straten loopt... Het is een gevoel waarbij je absoluut niet met een goed geweten zal kunnen winkelen, laat staan in ons geval 'windowshopping'. Dus doen we dat ook niet en hebben we de pittoreske outdoor shopping malls Paseo Nuevo en El Paseo links laten liggen.

Op wandelafstand van de hoofdstraat bevindt zich het Presidio van Santa Barbara, een voormalig Spaans militair hoofdkwartier waarvan jammer genoeg maar enkele restanten van overblijven. Blijkbaar heeft de stad hier ooit - zonder rekening te houden met het bestaan van dit historisch monument - een typisch Amerikaans 'grid' stratenpatroon gesuperponeerd waarbij nu een aantal straten het voormalig hoofdkwartier doorsnijden. Ergens snap je dat toch niet : de Verenigde Staten bestaat op zich nog niet zo lang alsook de koloniale geschiedenis en bouwwerken van dit land, toch is men niet in staat de waarde van historische bouwwerken te waarderen. Gelukkig is sinds kort een deel van het monument heropgebouwd en gerestaureerd.

Op de middag Stearns Wharf en het strand van Santa Barbara bezocht. Omdat het die dag wat bewolkt was en met de winter lag het strand er een beetje verlaten bij. Hier en daar puilden wat gesteenten boven het zand uit. In de winter is het strand minder 'bepakt' door de sterkere winden en golven die het strandzand richting water meesleuren waardoor de onderliggende aardlagen tevoorschijn komen. De stranden liggen ook vol aangespoelde kelp : hier langs de kust zijn blijkbaar grote hoeveelheden 'kelpwouden' te vinden.

Kuierend op dit winterstrand, hebben we even aan de mensen thuis gedacht en een 'Gelukkig Nieuwjaar'-boodschap achtergelaten...

Na de middag even een bekertje koffie bijgetankt bij een van de vele koffiehuizen langs de hoofdstraat, waarop we richting de Mission van Santa Barbara vertrokken. Gesitueerd bovenop een heuvel, heb je hier een prachtig zicht op de stad en het water.

Braafjes onze inkom betaald, bovendien heb ik een 'Santa Barbara' medaillon aan de inkom gekocht : de patroonheilige van o.a. architecten...


Malibu

Voordat we verder landinwaarts gingen rijden, maakten we nog even een stop langs Malibu. Een beetje uitblazen op het strand waar enkele surfers zich in het koude water waagden. In de verte zagen we een paar donkere driehoekjes op en neer in het water bewegen en dichterbijkomen.... JAWS !!?!

Tot ons grote verrassing was het een school dolfijnen die voorbijtrokken richting de warmere waters van het zuiden. Enkele kwamen redelijk tot dicht tegen de kust om even met de golven te spelen om daarna hun koers verder zuidwaarts te zwemmen.
Malibu is net als Santa Monica een badplaats om 'u' tegen te zeggen. Tussen de villa's tegen de heuvels van Malibu probeerden de we nog wat restanten van de voorbije bosbranden te spotten, maar misschien was het al te donker om er iets van te zien.

Los Angeles : Mulholland Drive
Na Malibu sloegen we een weg in, de heuvel op die ons richting één van de beroemdste wegen van LA moest voeren : Mulholland Drive, ook wel bekend van de gelijknamige film van David Lynch. Het is in deze buurten dat de 'beau monde' en sommige celebs wonen : menig sjieke villa's - al dan niet 'gated' - zijn langs deze heuvelachtige en kronkelige wegen van de Santa Monica Mountains gebouwd. Het was al pikdonker toen we deze weg opreden - een beetje de spooky sfeer van de film simuleren - wat een hele uitdaging was omdat de weg zich in allerlei bochten wrong. Ergens bovenaan een heuveltop aangekomen, konden we van een prachtig nachtzicht over LA en suburbia genieten... Jammer dat de batterij van de camera het bijna begaf, maar we konden gelukkig nog enkel shots maken van dit adembenemend nachttafereel.

LA - Palm Springs
Via Mulholland Drive terug op Sunset Boulevard terechtgekomen voor een rap tussendoortje in de Quiznos, hoewel we hebben gezworen hier niet meer terug te komen, heb ik toch maar een klein champignonsoep besteld. De rit richting de 'low desert' ten oosten van LA verliep redelijk vlot met uitzondering van een kleine avondspits langs downtown LA. Het was bovendien vrijdagavond, voor velen het begin van een lang nieuwjaarsweekend. We verlieten LA via de Interstate 10 die de onderste staten van de USA van west tot oost verbindt. De hoeveelheid activiteit langs zo'n snelweg is niet te vergelijken met een snelweg in Europa : auto malls, fastfoodketens, shopping malls, casino's, flikkerende neon- en reclameborden soms van dergelijke proporties en 'bling bling' dat ze heuse kijkfiles door 'rubbernecking' veroorzaken. Naarmate we ons meer oostwaarts verplaatsten, nam de hoeveelheid lichtjes en bewoonde activiteiten geleidelijk af. De afrit alsook het stukje weg dat naar ons eindbestemming voerde, was zelfs pikdonker. Voor enkele mijlen lang hadden we echt het gevoel midden in 'no man's land' te rijden : we waren al in de woestijn. Maar al gauw spotten we licht in de verte en werden we onthaald door een rij - hoe kan het ook anders - verlichte palmbomen die ons veilig naar het laatste woestijnstad van formaat leidden : Palm Springs.