City of Angels II

Dinsdagmiddag. Tijd vliegt als je schrijft. Het vervolg van onze citytrip naar Los Angeles : dag 2.

vrijdag 23/11/07
Lekker uitgeslapen en goed uitgerust voor een nieuwe dag in Southern California. Simpel ontbijt gegeten in het hotel, bestaande uit cornflakes met melk, toast met confituur en scones. Het nieuwsbericht op de achtergrond meldde de eerste resultaten van de 'Black Friday' shopping-gekte. En het weerbericht meldde dat de Santa Ana winden vanaf de middag in sterkte gingen. Waakzaamheid werd gevraagd op mogelijke nieuwe bosbranden in de regio en brandweerkorpsen hielden zich sinds Thanksgiving-vooravond paraat om nieuwe rampen zoals enkele weken geleden terug zoveel mogelijk te beperken.

Beverly Hills 90210
Praktisch iedereen van mijn generatie heeft in haar / zijn puberjaren de postcode '90210' van de gelijknamige tv-serie via VTM ingepompt gekregen, bij het volgen van de interessante perikelen van een aantal upper-class jongeren uit deze rijke buurt. De hype rond deze serie nam in België de vorm aan van met 'Brenda-Brandon-Kelly-Dylan'-bedrukte pennenzakken, kaften, kaftpapier, schrijfgerief, stickers,.... Want de dochter van Aaron Spelling was buiten het feit dat ze de 'dochter-was-van' uiterlijk absoluut niet aantrekkelijk voor onze puberale hormonen, alsook die blonde krullenbol-kerel wiens naam ik alweer vergeten ben.

Beverly Hills, Bel Air en Westwood (waar UCLA zit) vormen samen de regio bekend onder de naam 'Westside' : thuis van de meer (blanke) welvarenden in regio LA, dit in tegenstelling tot de meer gekleurde Eastside en South Central.
Eigenlijk viel er voor ons in Beverly Hills niet veel anders te doen dan de toerist uithangen aan sightseeing te doen : de route uit onze reisgids volgen welke ons langs de belangrijkste gebouwen en plekken in 'The Golden Triangle' voert... een aantal blokken met restaurants, winkels en koffiehuizen. Het was hier wel aangenaam vertoeven, tussen het schoon volk, dat wel. En rijk volk. Langs de Rodeo Drive waar fonkelende lusters de rol van straatlantaarn vervangen, bevinden zich de chiqueste winkels : Armani, Gucci, Christian Dior, Coco Chanel, Ralph Lauren, Cartier,.... Het is ook op deze plek waar de celebs komen shoppen. Maar we zijn er geen tegen gekomen of we hebben er niet echt op gelet. We waren te druk bezig met windowshoppen ;-). Voor mij interessant was tussen alle bling bling winkels een bijna onopvallend gebouwtje 'Anderson Court' van Frank Llyod Wright.
Tussen de middag hebben we een lekkere lunch gegeten bij The Cheesecake Factory : we moesten onze namen achterlaten aan de balie en een kwartiertje wachten omdat er op het ogenblik geen plaats was. Maar het was de moeite waard. Li Jen bestelde een 'Shrimp & Crab Salad' en ik koos voor 'Seared Tuna Tataki Salad'. Hmmm... als er één ding is dat ik echt het beste van het beste vind hier, is het overvloedigeaanbod aan lekker eten in deze regio (zolang je voor 'normaal' voedsel kiest en fastfood opzij laat liggen). Gezegend door de Californische zon en de vruchtbare gronden van Central Valley, vindt men hier een waaier aan verse producten. Gemengd met de multiculturaliteit van deze regio, krijg je hier een culinair paradijs voor mensen als mij en Li Jen. Eén ding dat we zeker zullen missen als we terug naar België keren, is het eten van hier :-).

Santa Monica

Wie aan 'Baywatch' denkt, beeldt zich zon, zee en strand in, prachtig gebruinde lichamen in rode zwempak -en broekjes en rondborstige deerne CJ Pamela Anderson die het strand onveilig maakt... Wie kent het aanstekelijke introliedje niet dat je doet dromen over een zomervakantie tussen het schoner volk?

Santa Monica, een van de populairste stranden aan LA, samen met Malibu en Venice Beach. Op een late namiddag hartje herst, niets van dat schoon volk op het strand. Momenteel is het hier ook wat te fris geworden om een duik te wagen in de grote Pacific, maar hier en daar toch wel een aantal mensen die hun pootje durven baden. Toch nog een lang bruinharige strandwachtster gespot aan haar hutje, weliswaar niet in rode badpak, maar in een short met rode jas. Santa Monica is meer dan een prachtig strand met kleurrijke strandhuisjes. We waren aangenaam verrast door de gezellige winkelstraatjes verderop met overal straatanimatie, de vrolijke sfeer van een pretpark aan zee en de wandelpier, een dun bevolkt najaarsstrand en niet te vergeten de prachtige zonsondergang.


"Motel no 4" Santa Monica - LA
Na een aangename avond in Santa Monica hebben we de bus gepakt richting LA : Metro Bus nr. 4 is er een die 24h op 24h rijdt tussen Santa Monica en downtown LA. We namen eerst plaats op een bankje helemaal achteraan in de bus, maar daar tochtte het teveel omwille van een defect raam. Daarop zijn we een paar banken naar voor geschoven, net op het bankje voor een oudere zwarte man met zijn koffer naast hem. De busrit ging zeker meer dan een uur duren en ben door het geronk en de warmte in de bus in slaap gevallen, maar niet voor lang....
Mijn tukkie werd abrupt verstoord toen een grote - in basketbal tenue en klak geklede - kerel met veel lawaai de bus opstapte. Vergezeld van een fles drank omwikkeld in een bruine papieren zak, maakte hij de sfeer op de bus wat gespannen door zijn onophoudelijk luidkeels gelal. Door de repititieve aard van zijn soms obscene woorden, zou ik denken dat hij aan het Tourette-syndroom lijdt : elk woord of iedere zin die uit zijn mond kwam, werd telkens 4 tot 6x herhaald, voordat hij iets anders zei dat ook weer tot 6x herhaald werd. Bovendien was het telkens een terugkerende cyclus van dezelfde reeks woorden en zinnen - denk in totaal dat wij een stuk of 8 cycli hebben meegemaakt - bij momenten onderbroken door een plotse opwelling van 10 seconden zang of half hysterisch-hilarisch geschater.
" Get off of me, get off of me, get off of me. I paid my dues, I paid my dues, I paid my dues, I paid my dues. Who's ur daddy, who's ur daddy, who's ur daddy, who's ur daddy, who's ur daddy. I don't need anybody, 'cause I never had anybody, I don't need anybody, 'cause I never had anybody, I don't need anybody, 'cause I never had anybody, 'cause I never had anybody, 'cause I never had anybody, 'cause I never had anybody. Dick.... Dick... Dick, dick, dick, DICK ! Fuck u, fuck u, Fuck u, fuck u, Fuck u, fuck u. BIG FUCK U. Whoehahahahahaha (schaterlacht). Because the world is what it is. Because the world is what it is. Because the world is what it is. Because the world is what it is. We are the world.... (zingt)... Man, I hate this song. Shit, take me home. I want u to take me home. I want u to take me home. I want u to take me home. Take me home... (zingt)... U are a fag, admit it, admit it, admit it, admit it. Fag... Fag, fag, fag.... FAG ! Bidi bidi bidi bidi bidi bom bom ... (zingt). Big whore. Whore, whore, whore. U can't take it, 'cause u r weak, 'cause u r weak, 'cause u r weak, 'cause u r weak, 'cause u r weak. U ain't no better than me, nobody's better than me. U ain't no better than me, nobody's better than me, nobody's better than me, nobody's better than me. And u stink. Yeah, u stink, u stink, u stink. And u r so full of shit, u r so full of shit, u r so full of shit, u r so full of shit, u r so full of shit. Buy me something to drink, buy me something to drink, buy me something to drink, buy me something to drink. Bidi bidi bidi bidi bidi bom bom ... (zingt)."
Ondertussen was de bus al voller geraakt en mensen keken wel even verbaasd op als ze de bus opstapten omwille van het verbaal geweld. Maar zoals het in een grootstad de gewoonte is : 'mind your own business' en verder doen alsof er niets aan de hand was. De enige die het meest last had van onze 'rapper' op de bus, was de man met de koffer achter ons "Man, I'm just trying to get some sleep". Naar mijn vermoeden een zoveelste 'slimme' dakloze die zijn nacht probeert door te brengen in een warme bus door een dagpas aan te schaffen voor een ganse nacht. 'Motel number 4' Santa Monica - LA : garantie voor meer dan 1 uur verwarmd slapen. Aankomend op de terminal, moet iedereen uitstappen omdat de buschauffer de bus sluit om even een 'break' te pakken, om dan terug de weg in de andere richting te vervolgen. 'Motel number 22' San José - Palo Alto : garantie voor 2 uur verwarmd slapen. Weet soms niet hoe ik mij hierbij moet voelen, als ik een dakloze op de bus tegenkom of op straat. Algemeen kruipt er een droevig en machteloos gevoel over mij heen. Je zou iets kunnen doen voor hen, door hen geld te geven voor één of twee keer. Maar je weet dat je het niet altijd kan blijven doen. Omdat er teveel zijn. Teveel daklozen. En teveel dagen in een jaar.