Li Jen is momenteel zijn “kimchi” aan het maken : gefermenteerde Koreaanse groenten die worden gebruikt als bijgerecht bij de hoofdmaaltijd. Er steekt heel veel tijd en geduld in het maken van “kimchi”, een eigenschap die goed bij Li Jen past. Zelf kook ik liever à al Jamie Oliver, zo een beetje hyper als een wervelwind. Of ik maak liever brood. Maar de Koreaanse keuken is bij ons altijd het stokpaardje geweest van Li Jen.
Zijn passie hiervoor is ontstaan toen wij vorig jaar tijdens ons huwelijksreis in Auckland (Nieuw-Zeeland) waren, waar een grote Aziatische (1/5 van de bevolking) gemeenschap woont van Chinezen, Japanners en Koreanen. Uiteraard gaat dit gepaard met de aanwezigheid van heel veel Aziatische restaurants, foodcourts en vooral veel Koreaans. Op een avond toen we hongerig in de stad aan het ronddwalen waren op zoek naar voedsel, zijn we rond middernacht terecht gekomen in een Koreaans restaurant, beetje buiten het centrum van Auckland. Daar hebben we een van onze zaligste avondmalen ooit gegeten – ofwel kwam het omdat we uitgehongerd waren. Althans is die maaltijd Li Jen lang bijgebleven. Daarop heeft hij de ingeving gekregen dat hij een Koreaans kookboek ging zoeken als we terug in België waren om deze keuken wat verder te exploreren en zo geschiedde het … Lucky me, zal ik maar zeggen, want ik mag mee van zijn passie profiteren :-).
En net het voorbije weekend stond alles onbewust in het teken van Koreaans eten. Het was al goed begonnen toen het vrijdagavond werd en de wekelijkse routine van mijn ‘niets’ doen onderbroken werd met een avondje uit eten. Na Li Jens werk hebben we een klein Koreaans restaurant Totoro opgezocht, waar we eerder al hebben genoten van een spicy hotpot. Li Jen is een grote liefhebber van deze keuken omdat in vele gerechten chili pepers zijn verwerkt. Hij bestelde een “sundubu jjigae” (spicy stoofpotje met tofu en rundsvlees waarin men een rauw ei in klopt als het geserveerd wordt) en ik een veggie “dolsot bibimbap” (rijst met gemengde groentjes in een hete aarden potje). Als dessert ons een bubble tea gaan halen bij ons vertrouwde Tapioca Express, ondertussen hebben we al 10 van de 30 smaken geproefd ! Nog 20 te gaan !
Zaterdag (10/11/07) regende het de ganse dag, een beetje het druilerig weer zoals in België. We hebben een dagpas gekocht om met de bus richting San Antonio te gaan om inkopen te doen. Belangrijkste aankopen van die dag : een rijstkoker (zo’n simpel oud model met flashy rode kleur), een fluitketel, een Japanse theepot met theefilter en 24 rollen wc-papier. Grote boodschappen doen zonder een auto is voor ons een hele onderneming, achteraf is het altijd wel lachen als we met 1 of 2 Ikea-zakken vol spullen de bus opstappen, beetje op een ‘sjieke’ zwerver lijkend… Een leven zonder auto in de States is voor velen quasi ondenkbaar, maar zoals we nu merken, een mens past zich aan zijn omstandigheden aan. Met een beetje organisatie en goede moed zijn we er toch altijd geraakt, zij het wel traagjes en soms wat onhandig, maar dat hoort er nu eenmaal bij. Een van onze volgende uitdagingen zal het meepakken van een stofzuiger en een strijkplank worden.
Na een zware shoppingdag, in de avond thuis lekker gekookt : tong met boter-citroen-kappertjes-saus op een bergje van aardappelpuree. Hmmm… het doet deugd om stilaan terug de gewone kost te koken zoals we in België deden.
Tegen 20u moesten we terug richting downtown Mountain View, omdat Li Jen een afspraak had bij de kapster. Zijn haren waren nu al 8 weken lang onophoudelijk aan het groeien (en hier onder de Californische zon groeit alles rapper ;-)) en hij wist er echt geen kanten meer uit ! In België liet hij zich om de 1,5 maand knippen bij zijn zus Lai King, die zelf een kapsalon heeft. Mijn haar wordt meestal 2x of 3x per jaar geknipt, ook door dezelfde zus. Hierbij mag ik trots melden dat sinds een jaar of 10 niemand anders mijn haar heeft aangeraakt dan zijn zus. Toen ze nog in opleiding zat, liet ik haar ook vaak met plezier haar creativiteit botvieren op mijn haar. Het resultaat heeft er altijd mogen wezen. Kapsalon Zen Hair in Ekeren – sluikreclame ;-))
Na Li Jen zijn hair make-over zijn we een kopje koffie gaan drinken in ons favoriete Red Rock café, waar een kerel op zijn akoestische gitaar een optreden gaf : John Bonnet. Hij klonk een beetje amateuristisch - te wijten aan een zware verkoudheid - desondanks tokkelde hij enthousiast door op zijn gitaar. Terug thuis, in onze zetel genesteld en de zoveelste Koreaanse drama gekeken die we weer wisten te downloaden. 정말좋아해요 !
Die nacht konden we beiden niet zo goed in slaap vallen, voor mij de zoveelste keer op een rij, voor Li Jen de eerste keer. De geiser boven ons appertement deed weer raar en luidruchtig en het getik van de regen en de goot hield ons wakker. Na een warm melkje met honing zijn we tegen een uur of 5u terug in bed gekropen. Li Jen las nog wat in zijn favoriete magazine IEEE en ik ben als een blok in slaap gevallen.
Het was het PARADIJS voor Li Jen ! Naast voeding heb je daar ook kleine winkeltjes met cosmetica, traditionele kleding, kleine elektro en allerlei andere snuisterijen. Je kon daar ook ter plaatse warm eten wat we uiteraard ook hebben gedaan : een “rakbokki” (spicy rice cake met noodles) voor mij en voor Li Jen een “bibim naengmyeon” (spicy koude noodles met groentjes) en een heldere zeewiersoep met ingemaakte daikon als voorafje. Daarna hebben we gedurende meer dan 2 uur alle rekken op gemak afgeschuimd om alle ingrediënten te kopen voor Li Jen zijn favoriete gerechten. Heel tevreden, maar wel afgezien met onze 2 loodzware rugzakken, terug naar ons appartementje waar we ons eerste Koreaans stoofpotje hebben gekookt. Vergezeld met de bijgerechten die we hebben opgeschept in de supermarkt en een flesje “soju” hebben we van onze maaltijd genoten en het weekend afgesloten met een Koreaanse drama, groene thee en zoete rice cakes.
No comments:
Post a Comment