A car called "Christine"

Net met Li Jen gesproken aan de telefoon. Momenteel schijnt de zon prachtig en ik dacht goed nieuws te horen van Li Jen over zijn rijtest. Maar aan zijn stem te horen, klonk het resultaat niet zo goed. Hij heeft zijn rijtest niet mogen afleggen omdat hij geen speciale toelatingsbrief heeft gekregen van Avis. Blijkbaar staat in de kleine lettertjes van het verhuurcontract aangegeven dat je de auto niet mag gebruiken voor 'tests'. Dus altijd de kleine lettertjes lezen, zelfs de piep, piepkleine lettertjes. De man aan de balie van DMV, was dezelfde 'zure' kerel die we vorige keer bij de schriftelijke test hadden. Li Jen vroeg of hij eventueel later op de dag mocht terugkomen met een toelatingsbrief, maar alles was al volgeboekt. Dus heeft hij een nieuwe afspraak woensdag, overmorgen om 10u. Allemaal terug duimen dus dat alles goed gaat. Want het verhaal is nog niet ten einde...

Ik weet niet of mensen geloven in dingen als 'toeval', 'lot' en nog meer van dergelijke vreemde samenloop van omstandigheden die de loop van je leven bepalen. Ik weet niet of mensen geloven in een soort van algemene 'voortbestemdheid' van het leven in het algemeen. Wat mijn eigen leven betreft - of ik het wil geloven of niet - zijn er al teveel verschillende dingen gebeurd die op een of andere manier wijzen naar iets 'hoger' dan ons, die ik nog niet persé 'god' wil noemen. Li Jen geloofde daar in het begin zeker niet in. Hij was heel sceptisch over zo'n dingen. Maar met de tijd, komen we ook samen dingen in het leven tegen, die toch te 'toevallig' zijn, om zomaar 'toeval' genoemd te worden. Soms vraag ik het me af, misschien is het wel mijn wijlen vader, die van bovenuit op ons neerkijkt en over ons waakt. Misschien is hij het wel... Of gewoon een algemene 'bron' of 'kracht' die ons intuïtie voedt om ons op 'dat' pad te houden, en als we ervan afwijken ons tegenwerkt. Wie zal het zeggen, he?

Voor Li Jen is het vandaag een 'slechte' dag. Het begon al gisteren met het omstoten van de waterfilter, vlak voor hij ging slapen. Iets wat niet 'typisch' voor hem is, maar voor mij. Hij grapte al een beetje dat dit geen goed teken was. Deze ochtend, toen hij uit de parking van het appartementencomplex reed, had hij bijna de zijspiegel eraf gereden. Hij wilde zoals in het instructieboekje van DMV aanbevolen stond, eens een keertje achteruitrijden met de linkerhand aan het stuur en de rechterarm over de leuning van de passagierszetel - iets wat hij normaal nooit deed... De spiegel scheerde rakelings op een halve cm van de paal van de carport. Toen hij vertrok was het aan het regenen. Maar ja, het regent hier al een ganse week.
Bij DMV aagekomen, kreeg hij dus te horen dat hij de test niet mocht afleggen. Ondertussen was het al 8.30u geworden en begon het lokaal immens hard te regenen... en zelfs te HAGELEN ! Gedurende zo'n 10 minuten lang. En juist van 8.30u tot 8.50u was Li Jen zijn rijtest gepland. Heeft hij nu geluk of ongeluk gehad? Moest het nu juist op dat ogenblik beginnen hagelen - iets wat hier amper voorkomt? Li Jen vond het maar bizar.

Vervolgens bracht hij de wagen maar terug naar het verhuurcentrum, want we moesten hem tegen de middag terug afleveren. Li Jen was een beetje slecht gezind. En dat gebeurt zelden, want Li Jen laat zich zelden van zijn stuk brengen. Hij is altijd een heel positief ingestelde persoon. Bleek dat hij vergeten was de wagen bij te tanken. Hierop dus weggereden om te gaan tanken bij het dichtstbijzijnde tankstation en dan terug naar het leasing center. Daar toegekomen, zag hij plots dat het peil van de tank nog 1/8 te kort schoot op zijn dashbord. De kerel van het leasing center zag hem binnenrijden en dan plots weer wegrijden "Hey, what are you doing?", waarop Li Jen antwoordde dat de tank nog niet helemaal vol was.
Terug bij het tankstation, wilde hij de tank bijvullen, maar de hendel van de pomp klikte meteen als teken dat de tank vol was. Bovendien gutste de benzine eruit. Li Jen startte de wagen en wachtte op het peiltje van de tank, maar nog altijd 'niet vol'. Dus terug tanken, maar deze keer wilde de machine de bankkaart van Li Jen niet meer aanvaarden. Is er een limiet op het aantal keren dat je aan dezelfde machine mag tanken binnen hetzelfde uur? In de kiosk van het tankstation probeerde hij de situatie uit te leggen, maar de Mexicaanse kerel achter de balie verstond hem maar half en half. Uiteindelijk heeft hij hem 3 dollar toegestopt en getankt tot het peil terug 'vol' was.
Eind goed, al goed bij Avis de wagen toch afgeleverd gekregen, waarop hij meteen voor overmorgen de wagen voor een extra dag wilde reserveren. Moest het toch wel lukken, dat gans het computersysteem van Avis op dat moment plat lag. Weer een tegenvaller...
Dan is Li Jen maar richting Hertz gestapt, een kwartiertje verder van Avis. Een wagen voor woensdag gereserveerd. Terug stappen richting Mountain View station - half uurtje. Daar op de Caltrain gewacht - 20 minuten, maar ondertussen gelukkig wel met zijn vrouwke gebeld om zijn verhaal te horen en hem te troosten ;-). De zon was ondertussen doorgebroken, de hemel terug helderblauw... de hagelbui leek ineens een heel surrealistisch moment. Volgens mij voelde Li Jen zich toen even heel 'down', zoals in de sfeer op het einde van de film 'Magnolia' - toen het kikkers regende...

Aangekomen op 'Lawrence' station stak Li Jen over, hoorde ik hem plot aan de andere kant van de lijn "Oh, SHIT!!!" roepen. And SHIT it was, indeed !! Hij hield halt omdat er net vlak voor zijn neus geen kikker uit de lucht viel, maar een stuk duivenstront. Heeft hij nu geluk gehad of ongeluk? Hij keek naar boven en bevond zich net onder een aantal elektriciteitslijnen waar een honderdtal duiven hun ochtendbabbel - en behoeften - deden ;-).

Hmmm... ondertussen konden we terug een beetje lachen met deze wel heel stomme samenloop van omstandigheden en heb ik Li Jen 'veilig' begeleid tot aan de ingang van zijn werk. Ik hoop dat de rest van de dag beter verloopt voor hem. Hij zal wel vanavond later thuiskomen....

Vreemd genoeg, ben ik blij dat Li Jen woensdag een 'nieuwe' kans krijgt. De auto die we dit weekend hadden, was een rode 'Chevrolet'. Achteraf gezien, was het niet zo'n goede wagen : hij reed niet zo vlot als de vorige die we van Hertz hadden, een witte 'Toyota Corolla'. Li Jen is dit weekend al een keer terug naar het leasing center terug gereden, omdat er een bepaald lichtje op het dashboard brandde, waarvan we niet wisten wat het betekende. De handleiding van de wagen was niet meegeleverd. Maar de kerel van het leasing center zei dat dat 'niets' bijzonders was, maar heeft ook geen uitleg gegeven wat het dan wel mocht betekenen.
Bovendien, voelde ik me niet helemaal op mijn gemak in die wagen : ik was gisteren een beetje mottig geworden toen we van ons dagtripje Berkeley terugkwamen. Maar dat kwam dan misschien van mijn live-gps service als co-piloot kaartlezer ;-).

In het middelbaar heb ik een tijdje horrorboeken verslonden van 'Stephen King'. Eén van de eerste boeken die ik van hem las, was 'Christine' : het verhaal over een rode old-timer met duivelse bovennatuurlijke krachten...
Hmmm... ik moest er ineens aan terugdenken, nu ik Li Jen zijn verhaal aan het reproduceren ben...