Road trip South California I

Als er nog een reden mag zijn waarom we graag in California zouden zijn - buiten het overvloedig aanbod aan verse ingrediënten, het multicultureel karakter van de streek, het mooi weer - dan is het wel de prachtige natuur eens je buiten de bewoonde omgeving komt.
Hier hebben Li Jen en ik al de ganse tijd naar uitgekeken : een road trip naar nieuwe bestemmingen. Een planning hebben we eigenlijk niet echt opgesteld, wel dat we richting het zuiden wilden trekken.

Dag 1 : donderdag 27/12/2007
Vroeg opgestaan, rap wat ingepakt in onze koffer, voedsel voor onderweg bij elkaar geraapt, alles de auto in en HOP er vandoor gereden... Li Jen aan het stuur en ik als navigator human gps, roadmap van the USA in mijn hand.

San José - Monterey : Point Lobos State Reserve
Vanuit San José zijn we via Gilroy naar Monterey gereden. Ook al is Monterey naar schijnt een prachtige stad om even een stop te maken, we hebben deze stad eventjes links laten liggen omdat we dat eventueel een andere keer kunnen doen als we in de buurt zijn. Voorbij Monterey hebben we halt gehouden aan Point Lobos State Reserve om daar een korte wandeling gemaakt door een bos van montereycipressen richting de pacific ocean...

Point Lobos is dan nog maar één van de zovele regionale 'state' parken die California rijk is, om maar te zwijgen van de grotere 'national parks' die over gans het land verspreid zijn... Het is niet altijd even makkelijk om de juiste bewoording te vinden om de natuurpracht te beschrijven die je op dat ogenblik op een bepaalde plek ervaart; zelfs een foto is maar een fractie van die intense prachtige beleving van de wonderen der natuur... Maar, we hebben ons best gedaan om een paar mooie kiekjes te maken, in de hoop iedereen een beetje warm te maken om op zijn eigen manier een steentje bij te dragen voor de houdbaarheid van deze planeet... en natuurlijk om zelf ook op exploratie te gaan :-).


California Coastal Route 1
Vanuit Monterey hebben we "Route 1" genomen die helemaal langs de kust van California rijdt. Zonder twijfel is dit een van de mooiste routes in California om te exploreren : verlaten stranden, de grillige kustlijn gevormd door het kustgebergte, een kronkelende weg langsheen natuurreservaten, dunbevolkte dorpen, wildlife spotting, ... natuurpracht alom.

We hebben het grootste gedeelte van de weg in de late namiddag tot aan de valavond afgelegd, waardoor we de prachtige kleurveranderingen van land, water en lucht geleidelijk konden meemaken en vastleggen.

De meest aangename verrassing van de dag was toch wel toen we tegen valavond in Poit Piedras Blancas aankwamen : een kolonie van zeeolifanten die daar even hun winterstop hielden. Het was een hartverwarmend beeld ze daar gewoon met volle kolos lui op het strand te zien niksen, hier en daar een brullend geluid, enkele dieren die wel de moeite deden om zich 1m te verplaatsen en dan PLOEF terug met volle kolos op het strand neervleiend... grappige beesten :-)
Blijkbaar komen tegen de herfst de mannetjes daar aan het land om hun territorium t.o.v. elkaar af te bakenen en te vechten voor de meest dominante posities op het strand. Vanaf midden december komen de zwangere vrouwtjes aan land en voegen ze zich bij de 'sterkste' mannetjes en zoeken de veiligste plekken van het strand op om hun jongeren op de wereld te zetten en groot te brengen.

We zagen vooral volwassen zeeolifanten op het strand en een aantal kleinere zeeolifanten - vermoedelijk 1-jarige jongeren - maar voorlopig nog geen pasgeboren 'pups'. Daarvoor zouden we beter een maand later terugkomen... Maar het was toch een hele openbaring, dieren in het wild te zien in hun natuurlijke habitat.


Goleta
Na Piedras Blancas de rest van de kustlijn afgelegd tegen ondergaande zon tot aan Morrow Bay waarna het al snel donker werd. De timing was quasi perfect aangezien we dan terug landinwaarts moesten via San Luis Obispo om tot aan Santa Barbara te geraken. Tegen een uur of 21h kwamen we aan in Goleta, het stadje net voor Santa Barbara om daar een motel te zoeken. Altijd wel spannend om te reizen zonder echt een bestemming of zonder te weten waar je die avond gaat slapen. Maar eigenlijk voor een land als USA waar afstanden 'on the road' tot meer dan een dag kunnen duren, vind je zelfs tot in het kleinste dorp wel een of andere al dan niet louche 'inn' of 'motel' om de nacht door te brengen. Wij hebben er meteen ene gevonden in het hartje van Goleta : zoals bij de meeste kleinere steden is het centrum van alle activiteit een 'A12 Boomse Steenweg'-aandoende winkelbaan waar de plaatselijke bewoner zijn dagelijkse inkopen komt doen...

Op een of andere manier krijg ik altijd een 'droevig' gevoel als ik stop langs dergelijke 'snelweg'-commercialiteit : het gevoel van overal (omdat je dit overal tegenkomt in de States) en nergens te zitten (bij het gebrek aan een authentiek historisch centrum).
In een omgeving van baanwegcultuur, hoort baanwegvoedsel. Al wonen we reeds enkele maanden in de USA - de meesten onder onze vrienden vermoeden van ons dat we al kilo's zijn bijgekomen - we hebben die avond pas onze allereerste pizza-diner gegeten bij gebrek aan beter... Maar het was wel lekker ;-)...