Road trip South California V

Dag 5 : maandag, Oudejaarsdag 2007

Coronado
Aan de overkant van de baai van San Diego, ligt het schiereiland Coronado dat via een smalle strip land met vasteland verbonden is. In de ochtend daar eventjes lekker rondgehangen op z'n 'lazy Sunday's' met twee bekers koffie en uitzicht naar de skyline van San Diego. Een deel van dit eiland is niet toegankelijk omdat het US militair grondgebied is, verder een paar golfterreinen en het resort van luxehotel 'Hotel del Coronado'

Balboa Park
Een van de niet te missen bezienswaardigheden in San Diego is het Balbao Park : het cultureel centrum van de stad in een groene omgeving met verschillende musea, expo- en concertzalen, ja en zelfs een zoo. Omdat we een idee wilden krijgen van hoe groot het park was, dachten we een 'toeristentreintje' te pakken. Blijkt dat het 'toeristentreintje' eigenlijk maar voor peuters + ouders bedoeld was en maakte het niet meer dan een 8-vormige route in nog geen 4 minuten. Een beetje te impulsief geweest :-).

Gelukkig Nieuwjaar België
Niet dat we die dag zelf elk minuut gepland hadden, maar het kwam gewoon zo uit dat we tegen de late middag terug naar ons motel gingen om onze wagen achter te laten. En uitgerekend om 15h waren we terug in onze kamer, net op tijd om onze familie in België een belletje te geven voor het Nieuwjaar.

Naar Tijuana (Mexico)
Na onze eerste nieuwjaarswensen van de dag, namen de we tram richting San Ysidro, het laatste stadje voor de grensovergang naar Mexico. In de tram zaten slechts een aantal toeristen als wij, de meesten waren Mexicaans of Spaanstalig. Aan de eindhalte volgende we de massa richting de 'grijze zone' tussen de twee landen. Een zigzaghelling leidde ons naar de brug over de autosnelweg waar we de wachtende rijen auto's aan de grensposten konden waarnemen. In de verte zagen we de contouren van Tijuana, grootste stad van Baja California in Mexico. De grensovergang naar Mexico verliep zonder problemen, of met andere woorden waren er geen controleposten voor het voetgangersverkeer richting Mexico. De fysieke grens tussen USA en Mexico waren de ijzeren hekken met draaipoorten die maar 1 persoon per keer in 1 richting doorlaten.

Voorbij de hekken waren we op Mexicaans grondgebied en werden we meteen aangesproken door meerdere taxi-chauffeurs. Een beetje verward hebben we ons maar laten leiden door een snuggere kerel die zijn taxi reeds startte terwijl Li Jen nog één been buiten had hangen en voor we konden onderhandelen over de prijs. Voor 7$ bracht hij ons naar de Avenida Revolucion, de toeristische hoofdstraat in Tijuana. Uiteraard waren we in het zak gezet, want hij maakte een aantal omwegen en bracht ons naar het achterste stuk van de hoofdstraat, zodat de rit wat langer duurde. In feite, ontdekten we later op de avond, lag de Avenida Revolucion op maar op 15 minuten wandelen van de grens. Voor hem was het gewoon zijn broodwinning, voor ons was het weer gemakkelijk transport.

Een sterke wind waaide door de straten van deze Mexicaanse stad en blies zand in onze ogen. We zijn in Mexico inderdaad : kleurrijke vervallen gevels, bultige straten, straatlawaai van stallingen en verkopers her en der. De economie teert hier volledig op het toerisme van zijn rijkere noorderbuur. Voor zonsondergang domineren restaurants en kleurrijke kraampjes met sombreros, burros en lederwaren het straatbeeld, na zonsondergang flikkerende neonlichten die het nachtleven inleiden met stripbars, clubs en mooie meisjes. 'Lokkers' aan verschillende bars probeerden zoveel mogelijk klanten te trekken om jaarovergang bij hen rijkelijk te vieren. 'TJ', zoals door Amerikanen genicknamed, is populair als uitgangsbuurt onder de jonge mensen omdat men hier mag drinken vanaf 18 jaar. 'TJ' stikt ook van de goedkopere tandartspraktijken en apothekers waar je zonder voorschrift aan medicijnen kan geraken. Dit is Mexico!

Voor oudejaarsdiner gaan eten in Tia Juana Tilly's : strawberry daiquiri, spicy chicken wings, 2 visgerechten en geen plaats meer voor dessert. Eten over de grens is dus een pak goedkoper en daarom niet minder slecht, integendeel, we hebben echt knoeften van vis geschoteld gekregen. Fantastisch avondmaal om het jaar af te sluiten !

Terug naar USA

Terwijl binnenraken in Mexico een makkie was, hadden we de terugweg naar de US een beetje onderschat. Een beetje overmoedig als we waren, wilden we de overtocht helemaal te voet doen in plaats van een taxi te pakken. Hoewel de route in ons hoofd geprent hadden, waren we er toch in geslaagd om even verdwaald te lopen in de donkere steegjes naast de hoofdstraat. Even waren opgeschrokken door een mager, oud vrouwtje in pyjama die ergens in de straat verdoken zat en ons kwaad begon te achtervolgen... en iets van 'PUTA' riep... We zijn maar weggerend in een reflex, hoewel een oud vrouwtje toch niet veel kan maken. Misschien hadden we gewoon wat geld kunnen geven...
Terug op de hoofdstraat beland, sloegen we een andere richting in en vonden meteen de wegwijzers die voetgangers richting USA leidden. De route kronkelde langs verlaten straten, bovendien was het soms donker en de sfeer spannender als we dachten. Hier en daar wel Mexicaanse politie te bespeuren.

De brug over de snelweg en over de Tijuana River leidde ons naar de drukkere overgangspost waar het zicht van een McDonald's ons een vertrouwd gevoel gaf. Blijkbaar zijn er bewakingscamera's over het gehele traject om gesprekken op te vangen van eventuele criminele of terroristische activiteiten. Eens het grenspostgebouw binnen, werden we lichtjes ondervraagd, toonden we ons visum, werd onze bagage gescand EN we were safe to enter ! We hadden eigenlijk vooral schrik dat we de US niet meer zouden binnenraken met ons visum. En achteraf bekeken, hadden we die avond beter de taxi gepakt en overdag te voet gekomen. Ach ja, je leert maar uit je onwetendheid he? Dit was toch de spannendste grensovergang ooit !

Clubbing in San Diego
Wat doe je op jaarovergang in een grootstad als San Diego? Uitgaan in een trendy club natuurlijk. Tegen een uur of 22h bevonden we ons tussen het krioelende schoon volk van San Diego, allemaal op zoek naar een plek om Oud naar Nieuw door te brengen. De meest trendy clubs werken met een gastenlijst waar je lang op voorhand moet geboekt hebben om binnen te mogen of vragen een dure entree. De rijweg was een drukte van jewelste van overstekende personen en voor de gelegenheid naar boven gehaalde fietstaxi's. Het verkeer werd volledig geregeld door 'menselijke' verkeersregelaars. Een paar mensen van Hare Krishna bracht ambiance in de straat met de beat van hun trommels en tamboerijntjes.
Eerst dachten we ons toevlucht te vinden in wat ons een alternatief café leek : Dick's Last Resort. Hoewel gratis inkom, hadden we geen zin om daar te blijven toen we de country-achtige live muziek hoorden en mannen met opgeblazen condoom op hun hoofd zagen rondlopen. Nee, voor een keer geen zin in een opgeblazen bruine kroeg ;-). Dan maar voor een keer betalen voor iets dat je toch maar één keer gaat meemaken hier. Uiteindelijk zijn we beland in 'Belo', de club die als enige tot later dan 2u openbleef. Reken er maar op dat we beiden duur inkom betaald hebben, om maar te zwijgen van het tarief van de dranken. Hoewel we meer liefhebbers zijn van goede stevige rock fuifnummers uit de studententijd of à la 'Petrol' in Antwerpen, hebben we ons voor die nacht toch goed geamuseerd op een soort van funky house.

De entourage : twee sexy schaarsgeklede danseresjes die voor de gelegenheid waren ingehuurd om naast de DJ's onafgebroken te shaken. Het publiek : de vrouwen waren allemaal redelijk opgetut en weinigen die geen hakken droegen van minder dan 10cm hoog, de mannen meestal in hemd en geklede broek. Petje af voor de madammen op hoge hakken, want ik heb het er niet voor over om zere voeten te krijgen. Ah ja, en grappige hoofddeksels zijn ook in met jaarovergang. Dansstijl : op z'n MTV's. Hier in USA dansen vrouwen en mannen in lepeltjeshouding waardoor je de indruk krijgt dat ze mekaar voortdurend staan op te vrijen - zowel in hip hop, R'nB als house. Khekhekhe, Li Jen was soms geshockeerd van sommige standjes. Slechts weinigen die apart dansten, zoals Li Jen en ik. Ach ja, we voelden ons dan ook een pak vrijer in bewegingsruimte op die manier. Naarmate de nacht vorderde, steeds meer plaats op de dansvloer en hier en daar toch nog mensen die hun eigen dansstijl hadden dan de doorsnee bodyshaker. Uithoudingsvermogen : god, we worden toch met de dag ouder en voelden dat we tegen een uur of 2 al uitgeteld waren. Maar omwille van de hoge inkom kregen we het niet over ons hart vroeger te vertrekken, dus volharding tot de laatste plaat. De boel stopte dan ook om 3u stipt. WE FINALLY MADE IT tot de allerlaatsten !!

San Diego - Los Angeles - Mountain View
De volgende dag was het tijd om in te pakken richting Mountain View. Vertrokken met een 22°C in San Diego, werd het frisser naarmate noordwaartser. Op de middag pitstop in Los Angeles gemaakt om te eten in Koreatown en wat boodschappen gedaan voor de komende week. De Mexicaanse portier aan het shoppingcenter gaf toe dat hij nog half sliep, toen wij hem vroegen hoeveel we de parkeermeters moesten betalen.
Van daaruit was de rit nog lang tot thuis, maar regelmatige pauzes aan tankstations en warme jumbo koffie in onze auto hield ons gaande tot we tegen een uur of 22h in ons appartement toekwamen. Onze roadtrip zat erop. Home sweet home back in Mountain View :-).