Insomnia

De laatste twee dagen heb ik niet goed heb kunnen slapen. Gisteren heb ik dan maar wat gelezen tot 3u in de nacht. En nu begint het al tegen de 3.30u te worden. Vreemd, want ik heb vorige week ons bed in de juiste 'fung shui' richting geplaatst, zoals mijn moeder onlangs geadviseerd heeft. Li Jen is al gaan slapen, want hij heeft morgen vroeg rij-examen en daarna werken.
Volgens mij is hij een toch een tikkeltje nerveus, omdat hij de wegen hier nog niet zo goed kent. Vlak voor het slapen gaan heeft hij onze waterfilter omvergestoten waardoor het tapijt helemaal nat was en ook heeft hij zijn haren drooggeblazen terwijl hij helemaal zijn haar niet heeft gewassen. Normaal zijn dat dingen die mij overkomen. Normaal ben ik de 'onhandige' van de twee, waarbij hij me liefdevol uitlacht ;-). Maar in principe zou het geen probleem voor hem moeten zijn om te slagen. Hij rijdt al sinds zijn 18 jaar. Ik heb er alle vertrouwen in.
Denk dat ik me eerder moet zorgen maken of ik er wel door zal geraken binnenkort. Want als ik rijd zoals ik fiets - dat is pas gevaarlijk. Volgens Li Jen kijk ik voortdurend rondom mij in plaats van recht voor mij, waardoor ik het verkeer voor mij niet zie aankomen. Reden hiervoor is omdat ik in Leuven altijd rondom naar de gebouwen terwijl ik fiets. Een beetje stomme beroepsmisvorming en ik weet niet eens of ik binnenkort in architectuur verder zal werken hier in de States... Het valt allemaal af te wachten.

Soms wou ik dat ik even rap over en weer kan vliegen. Ik hou me wel bezig, dag in dag uit, maar bij momenten mis ik thuis in België wel. Het is soms moeilijk te leven met je hart op twee plaatsen tegelijkertijd. Uiteraard moet ik hier zijn, waar Li Jen is. Hij is mijn allereerste 'thuis'. Maar mijn 'andere' thuis is in België, bij mijn familie, Li Jen zijn familie en onze vrienden. En zeker in moeilijke tijden en bij bijzondere gebeurtenissen, zou ik daar het liefst aanwezig zijn. Bestond er maar een 'beam me up'-machine, dan kon ik overdag in België aanwezig zijn en tegen de avond terug in de States. Ach ja, het zijn vooral de gedachten naar elkaar die tellen zeker?

Misschien voel ik me eventjes zo, omdat we net de 3de verjaardag van ons petekindje Quint niet hebben mogen meemaken. Wij waren er als trotse 'godfather and -mother' van dag één van zijn geboorte bij. Bovendien staat Chinees Nieuwjaar binnenkort weer voor de deur : voor Chinezen samen met het 'Maanfeest' de belangrijkste feestdagen in het jaar. Dé dagen waar de familieleden van verre samen komen om samen rond de tafel te zitten, te babbelen en lekker te eten. Een beetje zoals Thanksgiving in de States en Kerstmis overal elders in de wereld. Moeder maakt dan altijd zoveel lekkere dingen klaar, gerechten waar ze zeker 2 dagen op voorhand aan moet beginnen. En als je familie of vrienden bezoekt, neem je zak vol mandarijntjes mee om hen geluk en voorspoed te brengen voor het nieuwe jaar.

Hmmmm... maar niet getreurd. In maart is er voor mij het vooruitzicht om even terug naar België te keren. Ik kijk er wel naar uit...