Het is eigenlijk stilletjes aan begonnen, mijn nachtelijke avonturen op mijn pc, helemaal in mijn eentje... Ik hou wel van de nachtelijke stilte, met uitzondering van die geiser boven ons, die om de 2 dagen veel lawaai maakt. Ach ja, je went eraan na een tijdje. Net een fijn en rustig weekend achter de rug gehad. Meestal in de loop van de week, blijf ik thuis op het appartement. De meesten zullen denken dat ik wel gek ben om hele dag binnen te blijven, zeker met zo'n mooi weer. Maar ik vind het meestal niet erg, lekker thuis te zitten. Soms dan weer wel. Noem het een beetje drempelvrees, om op mijn eentje te exploreren. Hoewel je dat misschien niet van mij kan zeggen van de dag dat ik plot impulsief de tram pakte om mij in te schrijven voor mijn avondles. Bij ver het meest spannendste dat ik op mijzelf gedaan had. Maar ik ben bezig geweest, niet altijd even nuttige dingen, soms dingen waarop ik niet al te trots ben. LACH er maar eens goed mee, zoals ik nu ook doe. Het is misschien een deel van een proces dat ik moet doormaken : dat ik me niet meer op anderen kan focussen maar meer op mijzelf. Snif ;-))
maandag 08/10/07
Mijn dag begon al redelijk goed... Mijn gsm rinkelde voor de eerste keer en het was een onbekend nummer. Ik nam op... niets ! Direct daarna nog eens gerinkel, ik nam op : een meisje had het verkeerde nummer gebeld en hing terug op. Direct daarna nog eens, dus dacht ik dat het weer datzelfde meisje was, maar het was Wai Keung vanuit België ! Hij krijgt de eer van de 'eerste beller' naar ons ;-)). Telefoongesprek heeft me enorm deugd gedaan, want tussen de soep en de patatten, had ik met momenten zo erg heimwee dat ik meteen het vliegtuig wilde pakken om terug te keren (ik had nog een terugvlucht op 21/10/07), al was het maar voor even... Met nieuwe moed, ben ik begonnen daan de blog. En een beetje later belde Willy :-)). De dag ging op die manier heel vlug voorbij, en voor ik het wist was het al tijd om richting downtown te vertrekken. Li Jen en ik hadden afgesproken om die avond uit eten te gaan : Koreaans. Allebei een super spicy hotpot genomen... Hmmm... hartverwarmend ! Daarna wat boodschappen doen (de winkels hier zijn vaak open tot 20u in de avond) en terug naar huis. Aangezien we thuis nog zonder meubels zaten, met uitzondering van 2 klapstoelen, gingen we die avond onze meubels bestellen bij Ikea via het internet en ze laten leveren. Maar tot de constatatie gekomen dat niet alle meubels via internet bestelbaar zijn, dus stonden weer van bij het begin... Ondertussen hadden we gelukkig wel een opblaasmatras gekocht en vanaf die avond sliepen we al iets comfortabeler dan voorheen.
dinsdag 09/10/07 : het verhaal van José en het begin van Temptation...
Gedurende de dag heel braafjes thuis gebleven, schrijfopdracht voor avondles gemaakt en gestudeerd. Tegen de avond met Li Jen per openbaar vervoer (combo Light Rail, Caltrain, Samtrans) naar Ikea gegaan, om onze meubels toch maar te kopen en door hen te laten leveren voor 80$. Aangezien we al wisten wat we wilden, waren redelijk rap door de toonzaal heen (volgens mij zijn we een van de weinigen die niet lang blijven kuieren in de Ikea) en moesten we de meubels gewoon afhalen in de self-service. In totaal hadden we 3 van die platte karretjes vol ! Toen we aan de kassa stonden, werden we plots aangesproken door een Mexicaanse medewerker van Ikea, die vroeg of we misschien geïnteresseerd waren in een lift met hem. We wisten eerst niet goed hoe te reageren en waren ook een beetje achterdochtig omdat we hem niet kenden. Maar dan zei hij dat hij voor dezelfde prijs als Ikea voor ons de meubels wel wilde brengen en zelfs onmiddellijk. Met de Ikea service ging dat nog 2 werkdagen duren. Dus hebben we maar ingestemd, beetje oordelend naar ons buikgevoel.
Dus stond de kerel, zijn naam was José, op ons te wachten aan de kassa en voerde hij ons mee naar de garage, waar zijn camionnetje geparkeerd stond. Hij zei dat hij dit wel eerder deed voor Ikea-klanten om op die manier wat bij te verdienen. José hielp ons inladen en Li Jen en ik gingen vooraan met ons tweetjes naast hem (in één veiligheidsgordel) zitten.
We raakten aan de praat en José vertelde dat hij al sinds zijn 15 jaar in de US woonde en toen met zijn vader naar hier is gekomen. Hij woont in East Palo Alto, het 'armere' deel van de Palo Alto, fysiek gescheiden van de rijkere buurt door 'Highway 101' a.k.a. 'California Coast Highway'. Zijn gezin bestaat uit 4 kinderen (en een vrouw denk ik). Om deze te onderhouden, heeft hij 2 jobs : overdag werkt hij als groenbeheerder (soort van tuinman - hij heeft trouwens vroeger ook voor ons appartementencomplex gewerkt), in de avond klust hij 4 uren bij in de Ikea. Wat Ikea natuurlijk niet weet, is dat hij tijdens zijn uren probeert klanten te ronselen om op die manier nog extra bij te verdienen met het vervoeren van meubels met zijn eigen wagen. Het is hard 'making a living in the US' zegt hij, maar het is nog harder in Mexico. In de US behoort hij tot de gewone 'arbeidende' bevolking, in Mexico is hij een 'rijke man'. Uiteindelijk gaven we het geld liever aan hem en zijn gezin, dan aan Ikea. Het was voor ons beiden een win-win situatie. Maar met een goed gevoel : tenminste weet je dat het geld goed terecht is gekomen :-)). We waren zelf heel happy met onze meubels, maar ook omdat we hem geholpen hebben. Ach ja, tis maar hoe je het noemt. José is ook een snuggere man die van iemands anders behoefte natuurlijk zijn winst maakt. En ook begrijpelijk....
Thuis aangekomen, hebben we enkel de eettafel en 1 stoel in elkaar gezet, kwestie toch van comfortabel te kunnen zitten en eten. Li Jen is daarna gaan slapen. En ik... ik bleef wakker voor de eerste keer. Beetje zitten surfen....
En dan ben ik op het FANTASTISCH IDEE gekomen om 'Temptation Island - darkest secrets' online te kijken, de Belgisch - Nederlandse versie dan. Omdat ik het nog nooit had gezien thuis in België wegens gebrek aan kabel-tv. En omdat ik er al vanalles over had gehoord of glimps van opgevangen bij vrienden. En omdat ik nieuwsgierig was. En omdat ik niets anders te doen had.... Nochtans, achteraf vraag je je af : in welke mate heeft dit bijgedragen tot mijn innerlijke en intellectuele verrijking? Nada, nul, zip, zero... en toch ! Ja ja, lach maar !! Kan alleen maar besluiten, dat ik eraan begonnen was, en er niet mee kon stoppen, omdat ik het AF moest maken. Om daarna nooit meer terug te kijken ! Want dan had ik het echt wel gehad. Ach ja, zo is het dus begonnen. Mijn nachtelijke uurtjes tot in de ochtend.
De eerste nacht heb ik tot 3.30u in de nacht gekeken (afleveringen 1 tot 4) tot mijn oogjes zwaar werden... en tegen een uur of 4 in bed gekropen.
woensdag 10/10/07 : confession from a tempted mind
Na een 'zware nacht' ben ik toch vroeg opgestaan, om 9.30u. Om 'Temptation' te zien natuurlijk. Het was sterker dan mij. Normaal gezien laat ik mij niet in met zo'n programma's. Omdat het puur leedvermaak is om mensen hun relatie op de klippen te zien lopen in situaties waar ze in hun dagelijks leven waarschijnlijk niet mee te maken kunnen hebben. Heb ook mijn bedenkingen bij het 'type' mensen die voor zo'n programma worden geselecteerd. Het programma werkt redelijk demoraliserend. Vanwaar die interesse dan? Om de mensen uit te lachen (wat niet mooi is van mij... ) of om te bevestigen dat Li Jen en ik toch gelukig normaal zijn? Of misschien was het al een eerste teken van mijn proces van 'banalisering' in de States. Wie zal het zeggen?
Dus vroeg op te staan om tot tegen de middag afleveringen 5 tot 8 te zien. Gelukkig moest ik tegen de avond naar de avondles, dus ben ik op tijd gestopt om nog wat te studeren. Tegen 15u vertrokken richting Milpitas per Light Rail. Blij dat ik buiten was, in de open lucht. Beetje reflecteren over die banale zonde dat ik aan het plegen was. In de Great Mall wat rondgehangen, bij Starbucks een 'Pumpkin Spice Frappucino' gaan halen en in een warme delicatessen bakker 2 croissants voor 4.10$ !! Duur, maar het was al zo lang geleden dat ik normale 'croissants' gegeten had. Hmmmm... heimwee naar België !! Tegen de avond was het tijd voor mijn avondles van 18.30 tot 21.30u. Li Jen is mij komen halen en had Indische take-away bij als avondmaal. Heel lekker, maar wel heel SPICY CURRY !
Die avond heb ik hem mijn 'Temptation' bekend, waarom hij natuurlijk KEI-hard moest lachen. Uiteindelijk heb ik 7 uur lang een geheim leven geleid, waar niemand van af wist ;-p. Ik vertelde hem dan dat ik het maar moest afmaken, die serie, en beloofd hem dat het dan ook wel definitief voor mij gedaan was ! In de nacht nog afleveringen 9 tot 11 gezien. Om 2.30u in bed gekropen, wat nog best meeviel....
donderdag 11/10/07 : the end of Temptation
Nadat ik uitgeslapen was, vanaf een uur of 11, 'Temptation' afleveringen 12 tot 14 gezien. Gedurende de middag belde Yan vanuit Oxford en we hadden een hele fijne babbel gehad. Quintje (ons petekindje : we are a very proud to be his godmother and godfather - of zoals hij ons wel noemt "K-mah & A-yeah" i.p.v. "K-yeah) op de achtergrond gehoord, denk zelfs even aan de lijn gehad, maar hij zei niet zo veel. Uiteindelijk heb ik Yan ook mijn bekentenis gedaan over mijn wel zeer vreemde obsessie. Zij mag zichzelf mijn private overseas therapist noemen, khekhe.
Gelukkig voor mij, zorgt Li Jen er wel voor dat ik elke dag met hem afspreek na zijn werk, om boodschappen te doen, of om uit eten te gaan. Elk smoesje is goed om mij van mijn pc-scherm los te krijgen. Tegen de avond zijn we boodschappen gaan doen in San Antonio, waar we "Trader Joe's" hebben ontdekt. Een kruidenierszaak (keten natuurlijk !) waar men normaal en lekker vers, zij het wel organisch, voedsel kan kopen tegen een redelijke prijs. Terug thuis, gekookt (Li Jen zijn lekkere pasta met broccoli, ansjovis en parmezaan) en uiteindelijk de laatste afleveringen (15 en 16) van Temptation gezien, samen met Li Jen.
Conclusie : BLIJ DAT IK ER VANAF WAS ! Dat doe ik dus nooit meer ! Volgens mij ben ik die nacht wel normaal gaan slapen geweest...
vrijdag 12/10/07 : Lust, Caution
Die dag regende het voor het eerst sinds wij in California waren. De regio waarin wij wonen is in een vallei gelegen (vandaar de naam Silicon Valley) : dit wil zeggen dat wij overal omringd zijn door bergen wat zijn voordelen met zich meebrengt wat weer betreft. Indien het buiten de vallei zou regenen, is de kans groot dat de wolken de bergen niet over geraken om tot in de vallei te komen, waardoor het vaak mooi en droog weer is. Maar die dag zijn de regenwolken er wel geraakt. Voor wat men gewoon is in California, was het een redelijk stevige regenval, waardoor bepaalde straten en snelwegen in en rond San Francisco blank stonden. In Mountain View viel het wel goed mee. Tegen de avond ben ik dan wel naar buiten gegaan om te gaan eten met Li Jen in Menlo Park, stadje na Palo Alto. Li Jen vlees en ik shrimp donburi gegeten in een Japans restaurant . Daarna 'Lust, Caution' van Ang Lee gezien, kwestie van een beetje in de sfeer van 'Temptation Island' te blijven ;-)) maar dan op een hoger cinefiel niveau.
Tot slot tegen middernacht nog afgezakt in downtown Mountain View en onder ons tweetjes moppen tappen in een Irish pub, onder een Guiness en een Magners, whoehahahaha! Hmmm... uitgaan met tweetjes is toch wel een beetje anders dan uitgaan met vrienden. Ik miste de gekke night outs met onze vrienden... en het shaken uiteraard !! Het lijkt al weer zo lang geleden dat ik dat had gedaan...
zaterdag 13/10/07 : North Beach & Fisherman's Wharf San Francisco
EINDELIJK WEEKEND !! Eindelijk terug een normaal ritme ! Die dag met trein naar San Francisco gegaan. North Beach & Fisherman's Wharf bezocht. De buurt van North Beach staat ook wel bekend onder de naam 'Little Italy' en is gelegen naast Chinatown in SF. Je hebt daar ongelooflijk veel leuke Italiaanse restaurantjes en koffiehuizen, ideaal om daar een keer geen 'industriële' koffie te drinken à la Starbucks of zo... Onderweg zijn we een Chinese boekenwinkel tegengekomen waar we een boek hebben gekocht.
Fisherman's Wharf is een populaire plek onder de toeristen, omdat het aan het water gelegen en omwille van zijn 'seafood' (vooral de krab). Dus wij daar ook naar toe. In die buurt was ooit de 'Del Monte' fabriek / pakhuis gevestigd, nu omgebouwd tot een gezellige binnenplein met kleine eetgelegenheden en een ijssalon.
We kwamen daar tegen de valavond aan en konden aan de pier nog net de laatste stralen zon zien ondergaan. Het was daar wel druk, druk van de toeristen. Onder de gezellige drukte viel ineens een heel somber gevoel over me heen. Dat ik me vreemd voelde onder al die lachende mensen, alsof ik er niet thuis hoorde. Heimwee? Misschien ook omdat ik razende honger had ;-). Avondeten, voor de eerste keer iets Amerikaans at 'Lou's Pier 47' : een uiensoep met hamburgermaaltijd voor Li Jen, een 'caesar salad' met 'crabcake' voor mij met op de achtergrond een live band die 'blues' speelde.
Na ons avondmaal nog wat rondgewandeld in de buurt, waar we een broodfabriek hebben bezocht : San Francisco staat naast zijn Gay Town ook wel bekend voor zijn zuurdesembrood.
Daarna binnengegaan in een super maf restaurant / winkel : Rainforest Cafe, over de commercialisering van de problematiek van het tropisch regenwoud gesproken... Als je binnenstapt voel je je net Tarzan in de jungle : dineren in het groen met tropische vissen op de achtergrond. Het interieur is indrukwekkend. Hoe ze het in Amerika al dan niet bedenken die concepten.Tot slot van de avond nog een dessertje gaan halen. 3 x raden wat ik daar in mijn handen vast heb?
Bevroren banaan met chocolode en pindanootjes op een stokje ! Mijn dag was op een klein dipje van heimwee na weer perfect geëindigd :-)))zondag 14/10/07 : ordinary Sunday
Na een ontspannende dag in San Francisco, zijn we zondag in de buurt gebleven. In de ochtend de rest van onze meubels van Ikea in elkaar gestoken, o.a. ons bed, jippiehey ! Tegen de middag onze vouwfietsen die we twee weken geleden besteld hadden, gaan halen en meteen daarna wat rondgefietst. Wat een vrijheid, wat een mobiliteit !!
We hebben ons ook lid gemaakt van het warenhuis Costco (50$ per jaar) om daar te mogen winkelen, een beetje het systeem van de 'Makro' : als je lid bent, kan je goedkoop voor grote hoeveelheden kopen. Die dag was ik vooral heel blij dat ik eindelijk korrelgist heb kunnen vinden voor het maken van mijn eigen brood, en meel uiteraard ! en dat we niet langer industrieel brood hoefden te eten.
Tegen de avond hebben we gewoon thuis gekookt en sinds lang terug ons oud ritme van 'in de avond Koreaanse drama kijken' terug opgepikt. Daarna ONS GLOEDNIEUW BED ingedoken en eindelijk eens normaal geslapen.
No comments:
Post a Comment