Deze nacht, zal ik eindelijk de blog helemaal up to date kunnen maken tot we aan real time zitten. Dan is het niet meer nodig heel de tijd tussen het heden en het verleden te schommelen. Hoewel het voor mij opnieuw een hele beleving is geweest, van de momenten die we tot nog toe hebben meegemaakt.
Het meeste van week 5, staat eigenlijk al in de blog van de vorige weken, in de intro's in real time. Het is een week geleden dat ik de blog te goei ben beginnen te schrijven met de post 'een maandje geleden in België' toen ik ook aan het wachten was op mijn allereerste brood...
Die week was al sinds het weekend het uitzonderlijk goed weer, terwijl het in België 's nachts zelfs vroor. Uit solidariteit heb ik besloten om heel de week binnen te blijven, zelfs met temperaturen van 25 tot 28°C. I MUST BE CRAZY! Na woensdag werd het al terug een beetje de normale 20°.
Net zoals ik een tijdje in de ban was van 'Temptation' en het opruimen van de computer, zo ook wilde ik die week de blog verder afwerken voor ik aan iets anders kon beginnen. Noem het een beetje 'afwijking', soort lichte dwangneurose waar ik mijzelf niet van kan afbrengen ;-)
Een geluk misschien dat er dan eigenlijk ook weinig nieuws te melden valt over vorige week, buiten wat we zijn gaan eten en dat we boodschappen zijn gaan doen. Misschien maar goed ook, zodat ik mijn vingers (en mijn ogen) wat kan laten rusten. Hieronder de 'highlights', als je ze zo mag noemen, soms in telegramstijl.
maandag 22/10/07 : Het ontstaan van the nightwriter
In de loop van de dag thuis gebleven en verwoed aan de blog beginnen schrijven. Willy heeft in de late namiddag nog eventjes gebeld, in België was het al na middernacht. Hij kwam eigenlijk net van café en viel bijna in slaap aan de telefoon. Misschien omdat ik zo interessante dingen vertel over mijn avonturen in het appartement, khekhe ;-)
's Avonds heeft Li Jen me naar buiten gesleurd omdat ik nog geen zonlicht had gezien. Het was nog aangenaam warm toen. Te voet naar downtown Mountain View en heel lekker Thaïs gegeten in de "Bangkok Spoon" : vegetarische rode curry met tofu, mango en pindasaus (YUM YUM) en groene curry met rundsvlees, geserveerd met heerlijk gestoomde BRUINE rijst.
Terug thuis is hij gaan slapen en ben ik verder beginnen schrijven aan de blog.
dinsdag 23/10/07 : Li Jen heeft pech, zo ook Southern California
We hadden de vouwfietsen nog maar amper een week of Li Jen kreeg een lekke band onderweg naar zijn weg waardoor hij VEEL TE LAAT en veel te bezweet op zijn werk aankwam. My poor husband ! Oorzaak van zijn lekke band was een schroef, waar hij recht op in gereden is... Nu wat is de kans dat je loodrecht op een schroef inrijdt en juist op een bepaalde plek? En waarschijnlijk juist op een schroef die loodrecht naar boven stond en niet omviel als hij met zijn wielen contact maakte... Brute pech...Bovendien was het die dag in de ochtend al heel warm en ging het op de middag 28°C worden. Ondertussen werd het zuiden van California als sinds het weekend geteisterd door grote bosbranden, sommige vermoedelijk aangestoken, mede verergerd door de enorme hitte en droogte van de laatste dagen en de warme Santa Ana winden die gedurende elk najaar in die streek komen aanwaaien. Vooral de streek rond San Diego (tegen de grens met Mexico) en bepaalde streken rond Los Angeles (o.a. Malibu, bekend voor zijn stranden) waren het zwaarst getroffen.
Omdat we nog geen tv hadden (en nu nog steeds niet), volgden we het nieuws sporadisch op het internet. De hele live-belevenis van de branden hebben we dus een beetje gemist.
Wat we niet over het hoofd gezien hebben, zijn de artikels over het optreden van onze Governator Arnold Schwarzenegger. Ter sommigen info, ben ik in mijn jonge puberjaren een enorme fan van deze spierbundel geweest, vooral van tijdens zijn 'Terminator'-periode. Ja, ja, lach maar, vraag me niet waarom juist... Maar het hart van een vrouw is zo 'diep als de bodem van de oceaan', gnegne. Wie had dus ooit gedacht dat ik in dé staat ging leven waar mijn ex-super-idool de gouverneur van is? Toeval?? Nee, nee, dit is HET LOT ;-)). Enfin, Li Jen heeft toch een grappig artikel uit 'Time'-magazine gevonden waarin het volgende over onze Arnie beschreven werd : " With weather forecasters calling for moist ocean breezes on Thursday to further dampen the fires, and hundreds of thousands of Californians returning to their homes, Schwarzenegger's crisis appears to be ending the way many of his movies wrapped up: with a lot of smoke and wreckage, but with the hero stronger than ever. This is one time, however, that Arnold would prefer not to star in a sequel. " (slik, smelt, slik) MY HERO !
Om de mensen thuis toch gerust te stellen : Li Jen en ik zitten in het noorden van California, op een heel veilige afstand van de bosbranden. Oorspronkelijk waren we van plan om rond deze periode naar L.A. af te zakken omdat we ons nog moeten inschrijven bij het consulaat van België en Nederland, maar we zullen nog wel eventjes wachten tot alles echt voorbij is.woensdag 24/10/07
Thuis geblogd. Tegen de middag naar Milpitas gegaan en eventjes rondgewinkeld in een doe-het-zelf-zaak op zoek naar spijkers, een lange stok en touw. Genoten van mijn wekelijkse shot Starbucks Pumpkin Spice Latte en dan naar avondles. Wederom in het sjieke bakkie van mijn Indische klasgenoot naar het station gebracht. Thuis heeft Li Jen asperges klaargemaakt. I am so lucky dat mijn man zo graag kookt !
donderdag 25/10/07
Thuis geblogd. Thuis gegeten. Thuis k-drama gekeken. Just the most ordinary day EVER !!
vrijdag 26/10/07 : Lars & The Real Girl
Overdag thuis gebleven, geblogd. Mijn leven hier op het appartement wordt steeds interessanter, maar hoera, het weekend stond weer voor de deur. Tegen de avond ben ik op de trein gehopt waar Li Jen ook op zat, richting California Avenue. Daar was blijkbaar de tweede downtown van Palo Alto gelegen. We hebben daar onze 'officiële' eerste fast-food maaltijd genuttigd in de 'Quiznos' (bij Subway hebben we altijd heel gezonde broodjes gegeten en burrito's zijn volgens ons toch nog gezond !) : een chowder met broccoli-kaassoep (het had eigenlijk iets meer weg van een saus dan soep) en een broodje geroosterd vlees voor Li Jen. Het resultaat van het avondmaal was, dat we besloten om hier NOOIT meer terug te komen !
Na het eten de film "Lars & The Real Girl" gaan kijken (zoals beschreven in vorige post van deze blog "Real time intermezzo"). EEN ECHTE AANRADER voor wie meer inhoud verwacht dan de doorsnee Hollywood film. Omdat Li Jen zijn fietsslot vergeten was en hij zijn plooifiets nog meehad van zijn werk, hebben we de fiets gewoon meegenomen tot in de cinemazaal. Gezellig! Daarnaast vergezeld van - the American way - een popcorn met een scheut warme boter erover !
Terug in downtown Mountain View langs "Tapioca Express" gegaan waar ze een uitgebreid assortiment aan thee aanbieden, met of zonder bubbles. Mijn nieuwe missie hier, is alle bubble teas toch ooit 1 x uitgeprobeerd te hebben :-))
zaterdag 27/10/07 : San José Flea Market en Korean Movie Night
De nacht van vrijdag op zaterdag was voor mij geëindingd in de ochtend om 7u. Alweer de zoveelste slapeloze nacht op een rij. Te veel adrenaline. Volgens mij is het tijd om een keer stevig te gaan shaken of zo. SHAKEN !! Li Jen was om om middernacht gaan slapen toen en heeft klokje rond geslapen, onze schone slaper ;-)). Ik ben dan maar terug opgestaan tegen de middag om 12u weliswaar met zeer kleine oogjes. En met een blij gevoel : WEEKEND.
De tram en de bus genomen richting de San José Flea Market : een marktterrein van ongeveer 50 hectare (500.000 m²) vol kraampjes die praktisch alles verkopen wat je maar kan bedenken. Verder heb je daar ook een straat (het terrein is zo groot als een heel dorp) met vers fruit en groenten, een loods met auto's en verspreid op het terrein eettenten met voedsel van alle continenten, maar vooral Mexicaans. De Flea Market is een plaats waar het 'gewone' volk zijn inkopen komt doen. Ongeveer 90% van de marktkramers is Mexicaans (alleszins Latijns-Amerikaans) verder Viëtnamezen of Chinezen. We waanden ons even in Mexico omdat rondom ons quasi alleen maar Mexicanen rondliepen. Als lunch hebben we gegeten : nachos grande (met alles d'r op en d'r aan) en een veggie burrito (die uiteraard zo groot was dat hij rechtop kon staan). Jammer genoeg hadden we die dag de camera niet mee, maar we hebben wel fotootjes gepakt met de gsm van Li Jen (later te posten).
Verspreid op het terrein waren ook verschillende openluchtpodia, waar kleine Mexicaanse bandjes / orkestjes optraden. Wij hadden eventjes plaats genomen tussen de mensen om te genieten van het nostalgische getrompetter die de plaatselijke mensen deden terugdromen naar hun vaderland : Mexico.
In de groenten- en fruitstraat, heb ik me laten verleiden door een bakje verse mango's en hebben we nog tomaten, bananen en wortels gekocht.
Tegen de avond reden we terug richting Milpitas, naar Adroit College, niet om er les te volgen, maar om een film (Hwang Jin Yi met actrice Song Hye Kyo en Yoo Ji Tae die de bad guy speelde in 'Old Boy') te kijken. Onze leerkracht organiseert elke laatste week van de maand een Koreaanse filmavond, met snacks, drank en een zelfgemaakt Koreaans gerecht. Deze keer serveerde ze Tteokbokki of spicy korean rice cakes. Heerlijk!! Je kan ze een beetje vergelijken met de textuur van "ho fan" die wij altijd eten, maar dan gecomprimeerd tot een duimbreedte grote krijt.
Nu moet je weten, dat Li Jen al een hele tijd lang Tteokbokki had willen maken omdat hij de mensen in de Koreaanse drama's dat altijd zag eten. Meestal als we kijken, loopt bij hem de helft van de tijd het water in de mond, gewoon omdat er altijd veel eetscènes zijn. Deze zomer hadden we nog een pakje rice cakes gekocht in de Chinese winkel, maar uiteindelijk is het maken van van de spicy Tteakbokki er niet meer van gekomen.Dus.... Li Jen was in de zevende hemel toen hij hoorde dat er EN film was EN spicy rice cakes :-)).
Na de film hebben we gespurt naar onze tramhalte (tegen de avond rijden ze maar om het half uur) en een plaatsje genomen achteraan de tram. Meestal zitten we daar, omdat daar de "safe spot" zou zijn op de tram, waar de bewakingcamera's direct zicht op hebben. Maar daar zitten ook de meest "gekke" weirdo's die je maar kan bedenken. We zijn er die dag 3 tegengekomen...
zondag 27/10/07 : Uitgeslapen !
Ik was die dag zo moe dat het me gelukt was om tegen middernacht in bed te kruipen en tegen de volgende dag middag op te staan! Mijn nachtelijke escapades achter de pc hebben mij toch wel wat uitgeput.
Omdat het zo mooi weer was, hebben we besloten om een fietstochtje te doen richting Sunnyvale, het stadje ten oosten van Mountain View. Vorige keer hadden we Sunnyvale niet echt verkend, met uitzondering van de hoofdstraat dan. Tegenwoordig bestaat het centrum van Sunnyvale uit de Murphy Street met zijn cafeetjes en restaurants en enkele 'blokken' leegstaande panden van wat we vermoeden ooit een florerend commercieel centrum te zijn geweest.
De verschillende winkeltjes en eethuizen moeten plaatsmaken voor een grootschalige projectontwikkeling, waarbij de verschillende blokken volledig met de grond zullen worden gelijk gemaakt. Het stemt toch wel droef, dat het overal in de wereld er zo aan toe gaat. Kleinschaligheid en identiteit van een bepaalde plek gaan heden ten dage massaal verloren onder het mom van upgrading, upscaling en een 'betere economische en stedelijke ontwikkeling'; in de plaats daarvan wordt hier de zoveelste grootschalige keten neergeplant, die je overal elders al terugvindt.
Onze lunch gegeten in de hoofdstraat van Sunnyvale. Weer zo'n grote mok Chai Latte naar binnengekregen. Als er één ding in Amerika dat ik wel leuk vind, dan zijn het de grote porties eten en drinken :-)). Als je koffie gaat bestellen, dan kan je kiezen tussen drie maten : Tall, Grande, Venti. Wat hier in de States een 'tall' drink wordt genoemd, is bij ons in Europa een 'large' drink; of m.a.w. een 'tall' drink is de kleinste maat van drank die je hier kan bestellen. Dan zou je moeten weten dat een 'venti' de drankmaat is voor de grootste beker : 20 oz ofwel bijna 600 ml. Wie kapt er in hemelsnaam de ochtend 600 ml koffie naarbinnen? Jawel, de gemiddelde Amerikaan ;-)).Conclusie : wat je ook wilt hier, het is toch GROOT.
Na de lunch zijn we richting Santa Clara naar zijn werk gefietst en toonde hij de plek van zijn platte-band incident eerder op de week. Een beetje sightseeing gedaan op het terrein van National Semiconductor (de foto toont het gebouw waar hij werkt) en dan richting Costco boodschappen doen. Het was ongelooflijk druk op een zaterdagnamiddag, overal Aziaten : Indiërs en CKJ'ers (Chinezen, Koreanen, Japanners). We wisten redelijk goed wat we wilden halen : een blender en een doos met 24 Nissin Cup Noodles voor een goede bulkprijs. Alles op de bagagedrager van Li Jen en toen was het weer tijd om naar huis te fietsen.
No comments:
Post a Comment